metroda karşılıklı oturmak

özellikle ankara metrosunda oldukça can sıkıcı bir durumdur. karşılıklı oturulacak şekilde ayarlanmış koltuklara itinayla oturulur. gidilecek durağa kadar hem mal gibi yere bakmamak hemde karşıdaki şahısla göz göze gelmemek adına kafayı elips biçiminde metro trenine asılmış reklamlarda gezdirmek gibi inanılmaz bir sıkıntıya katlanmak gerekir. reklamlardan sıkılınca karşıdaki şahsın çorabının deseni ezberlenerek yolculuk tamamlanır.

köpeği saldırırken bir şey yapmaz diyen tip

havlayarak üstünüze koşan köpeğin arkasında belirip hafif bir tebessümle "korkma korkma bi’ şey yapmaz yabancı gördü seni" diyen tok açın halinden ne anlar kişisidir. minik şirin köpecik kıçınızı koklarken "seni tanımaya çalışıyor" demektende geri kalmaz. ulan nereden biliyorsun ısırmayacağını? telapati mi yaptın köpekle? apo’nun da annesi küçükken bi’ şey yapmaz dermiş hep.

tanınmamış müzik grubu ismi söyleyip hava atmak

adı sanı yurt genelinde bilinmeyen yabancı bir müzik grubu ismini telaffuz ederek bak ne entel adamım mesajı vermektir.

gerçekten dinliyorsan eyvallahda kardeşim, ne bu özentilik lan. bu özenti kovasındaki şahıs " geçen arashi dinliyorum " , " the fray de bambaşka söylüyor canım" gibilerinden havaya girer. halbuki bir tane şarkısına denk gelmiştir ve dur şunu not edeyim cümle içinde kulanırım mantığındadır. oğlum az ismail yk dinleyin lan. adam facebook diye şarkı yapmış. kimin aklına gelir.

elden düşüp anında kaybolan eşyanın amacı

vardır böyle sinir eşyalar. odanın orta yerinde pat diye elinizden düşer ve anında gözden kaybolur. ilk önce hemen bulma umuduyla eğilinir. ancak olması gereken çapta yoktur kendileri. daha sonra yakından uzağa ve soldan sağa tarama sistemleri kullanılır. ancak gene bulunamaz meret. sen ne ara düştün, ne ara dibe köşeye gittin, ne ara kayboldun yahu!... kesin bir yerlerde oturmuş kıs kıs gülmektedir sahibine. yaklaşık yarım saatlik aramanın ardından ya en ortada bir yerde yada cepte falan, yani en alakasız yerde çıkıverir. sinsidir efendim sinsi.