ne garip geliyor şimdi bana geçmişte yaptıklarım, yaşadıklarım... artık günleri saymayı da unuttum.. geleceğim, bekle beni dediklerim de yok gibi artık.. bunca zaman ne sahte yüzler gördüm, ne acı sözler duydum. Hiçbir şey insanı sevdiği kişiden gelecek acı şeyler kadar üzmüyor.. insan sevmediği bir kişiden kötü söz duysa bu onu ne kadar acıtabilir ki, ne kadar üzebilir ki ya da kaç gece uykusuz kalır bu sebeple.. belki de hiç. Ama çok sevdiğin insanın bir acı sözü, bir kırıcı sözü hafızandan hiç silinmez, silindi dersin belki ama gün gelir o sözü hatırlatacak bir şey olur, o zaman o sözü ilk işittiğin gibi olursun.. ne acı veriyormuş dersin, geceleri aniden uyanır, bu acı sözleri düşünürsün, gerçek olamaz bunlar dersin.. ama gerçek işte.. boşuna dememişler gerçekler acıdır diye.. işte bu da bir gerçek, hem de çok acı gerçek...
bu acılar içinde sen gene seversin, sevmekten kim usanmış ki sen usanasın.. bazı zamanlar duyduğun acı sözlerden bile mest olursun, o da sevdiğimdendir diyerek.. sanırım sevmek böyle bir şey.. sevmek sevilmeyeceğini bildiğin halde ısrarla sevmektir, sevmek seni uykusuz edeceğini bilsen de kendinden fedakarlık ederek sevmektir.. sevmek öyle güzel bir şey ki seviyorum derken bile daha çok sevmektir sevmek.. 30-11-08 16.40