Evlerin çatılarına gece çökerken ağırlaşırdı gece kendi karanlığında.Ağırlaşan çatıların arasında çatırdayıp dolan bir dolu öykü sancılanırdı yazılmak için dar sokaklı bir evin kısık ışıklı odasının birinde.....

Bekleyin beni öykülerim.Unutmadım sizi.Sizi yetim bırakamam şimdi sizi unutmadığımı söylemeye geldim.Kısa yazacağım ama sizin boyunuz uzayana kadar yazacağım kalem emziğinde.

Bugün yanınıza yeni bir öykü arkadaşıda katacaktım ama çok yoruldum.Ben yokken siz burada uykulardayken ben sizin devamlarınızı düşündüm her biriniz için.Çok boyutlu.Bir mağzada çocuklara üst baş alır gibi.Rengini seçtim boyunu seçtim.Huyunuza uygun olsun istedim.

Ben iyi biliyorum ki uygun kelimeli güzel imlayla siz harika çocuklarım olacaksınız.Ben yaşlanırken.İşte bu yüzden sizi çok seviyorum. Zuri ler bekleyin sizinle savaşmaya geleceğim.

Kenan komserim senle olaylar çözeceğim en ilgincinden ve Meryem görmeyen gözlerimi açan küçük kız sen Taksimde kalmayacaksın. Çünkü seni o evde yakmadım ki...Alex sana da sözüm var yazdıklarını anlatmaya...

Şu yoğunluk bitsin hepinizi bitireceğim ama sonunuz olmayacak bitimsizce. Siz benim çocuklarımsınız sizi yeşertene kadar klavye varsın yorsun ama sizi yazacağım.Bunları size yazışım benim sizi unutmadığımı hatırlatmak içindi.Unutmayın işlerimi bitirince sizi emzirmeye geleceğim kalemimle...

Şimdilik hoşçakalın....