Radyo Tek’deki programımı yaptıktan sonra Adıyaman’ın eski ücra köşelerine, yani eski mezarlığa doğru yürümek istedim. Sıra tut caddesine doğru ilerledim ancak kaldırımların bir tarafını resmen öğretmen evi zapt etmiş, diğer bir tarafını da esnaflar zapt etmiş.
Acaba bu kaldırımlar ne zaman bizim olacak? Ben bir Adıyamanlı olarak kaldırımları kullanamıyorum. Kaldırımlar esnafın eşyalarıyla dolmuş kaldırımda yürüyemiyorum. Yolda yürüsem mi diyeceğim ama orasını da belediye otopark olarak kullanıyor arabalarla dolu. Anladığım tek şey var Adıyaman yollarında yürümek için cambaz olmak gerekiyormuş. Onu da biz yapamıyoruz.
 
Sadece orası değil ki Adıyaman’ın her yeri böyle Esnafın önündeki kaldırımı esnaf kendi malı zannediyor. … Sanki kaldırımlar esnafın tapulu malı gibi olmuş. Kaldırımlar esnafın mı yoksa halkın yürüme alanı mı? Hâlbuki benim bildiğim kaldırımlar her bireyin özgürce kullanabileceği azıcık yükseltilmiş dar bölümdür. Ve dikkatinizi çekmek isterim ki kaldırımlar vatandaşındır diyorum esnafın reklâm alanı değildir…
 
 
 
 
Kaldırımlar, çilekeş yalnızların annesi;
Kaldırımlar, içimde yaşamış bir insandır.
Kaldırımlar, duyulur, ses kesilince sesi;
Kaldırımlar, içimde kıvrılan bir lisandır.
 
                 NECİP FAZIL KISAKÜREK