İnsanın işi zor.

Ne çok öğreneceğimiz var şu hayatımızda.

Demek ki, yaşadıklarımızın tümüne birden Hayat Mektebi diye boşuna dememişler.Üstelik bu mektepten hiç mezun olamıyoruz.
Hatta,
sık sık sınıfta kalıyoruz.

Şartlar,yanlış acele kararlar ve birazda arzularımıza gem vuramayışımızdan olsa gerek.Zihnimizi gönüllü tembelleştiriyoruz.

Ama biz pratik zekamızla hemen şans kısmet deyip.yine kanaat notuna göz dikiyoruz hemen.

Kendimden yola çıkarak durumumuzu sorguluyorum.Nerede yanlış yapmışız diye düşünüyorum.
Ve....,
Diyorum ki,

Birilerine körü körüne özenmeye ve onların yolunda gözü kapalı gitmemeye itina göstermeliyiz.Elzem hallerde bile bunu yaparken iyi düşünmeliyiz.

Yolunda gittiklerimizde bizim gibi değil mi...

Evet haklının hakkını inkar etmemeliyiz.Ama sonuna kadarda tabi olmamalıyız.

Çünkü,

Bu eylemimiz bir nevi kendi duygularımızın,becerilerimizin hatta görüşlerimizin göz ardı edilmesidir.

Karşımızdakine tabi olduğumuzda yani onun hali hazır tavrını herşeyiyle benimsediğimizde
öz irademizle asla tanışmamız mümkün olmayacaktır.Olsa olsa bir garip ve mesnetsiz uydu oluruz.

Hem o zaman ortaya yaratma ve mücadele verme hatta başarıya ulaşma tembelliğimiz çıkacaktır.

Üretimsiz,pasif kişiliğimizle bocalayıp duracağız.
Rüzgar nereden eserse oraya savrulacağız.
Kısacası,kendi doğrularımıza,başarılarımıza ve bize has olmayada fırsat tanımalıyız.

Bu yazdıklarımla asla yeniliğe, değişime peşin tavırlı olduğumu düşünmenizi istemem.Benim dileğim her şeyin,herkesin hakkını verelim ama benliğimize de sahip çıkmayı unutmayalım.

Başarıyla tanışan herkes gibi bizimde kendi çapımızda bir yolumuz,bize has tarzımız olsun.

Ve.. en önemlisi de etrafımızdakiler bunu farketsin.

Bu sıcak yaz gününde daha fazlası çekilmez diyerek selam ve sevgilerimi iletiyorum tüm defter dostlarıma.

Gününüz sıcak...yüreğiniz serin olsun.

ÇİMDİK 12.04.2012