Yüzüne bakmaya doyamadığım insan;
O kadar çaresiz bıraktın ki beni arkanda,konuşmama bile fırsat vermedin.Gözlerin bir mühür gibi kapadı dudaklarımı.Bugün bir kez daha ayrıldım senden.

Hatırlar mısın geçen seneydi merdivenlerin orda dikilmiş bakıyordum sessizce ve yanıma sen geldin.Başımı kaldırıp bir kez olsun bakamamıştım sana.O günü çok özlüyorum,keşke bakabilseydim,kaybolsaydım sende.Keşke baksaydım da bugün arkandan seni izlemek zorunda kalmasaydım...İçimdekileri konuşarak anlatmayı denedim. Onu da beceremedim.Kelimeler kıyafetsiz,sözler eksik.."Artık" kelimesi kaldı kulaklarımda.Artık aşkını al ben gidiyorum dedim sana.Ben burdayım sevgilim,gidemiyorum işte hiç biryere.

Sana nasıl anlatasam içimdekileri birtanem?Nasıl duyursam aşkımı?Nasıl inandırsam samimiyetimi ?Senden ayrı kalmayı da denedim,seni silmeyi de.Hatta anıları silmeyi bile denedim.Peki kalbimden nasıl silebilirim seni?

Hayır!..Bu kez edebiyat zamanı değil sevgilim..Seni seviyorum,seni seviyorum,BEN SENİ SEVİYORUM anlasana.İçimde kalan her parçan dalga geçiyor benimle.Bak! yine gülüşüyorlar sevgilim,hayalin yine beni ele geçiriyor.Yine karşımdasın işte.Ahh keşkeler..
Hırsıma engel olamadığım ahh o deli zaman..Yolun sonuna yaklaştık,görüyorum son çizgiyi.Sen ve ben yine ayrı.Bizi artık birleştirecek bir güç kalmış olamaz mı?

Sen uzaktan bak sadece.Saniyeler geçsin ve çevir bakışlarını benden.Buna bile alıştım biliyor musun sevgilim? Şu saniyeler süren ve yok olan bakışlarıına bile alıştım.İnanmanın zor olduğunu biliyorum.Seni sevmek de zor,ayrılmak da.

Sen her zaman olacaksın bir yerde ve ben gizlice seni izliyor olacağım..