-anne nereye gidiyoruz
-dedim ya gezmeye
-parkada gideceğiz değilmi
-gideceğiz söylemiştim ya sabahtan
-anne giderken babamın yanınada uğrayacağız değilmi
-kızım dedim ya gideceğiz.Hem bu kadar oyuncağı sen ne diye aldın yanına
-parkta sıkılırım diye aldım
-bak bazılarını unutursan sonra yanımda ağlama.saydın mı oyuncaklarını
-saydım anne saydım hemde dokuz tane
-hep öyle diyorsun eve gidince bir eksiğini diyorsun sonrada ağlıyorsun
-of anne of unutuyorum işte..
-neden bugün dokuz tane getirdin oyuncaklarını hani dün on tane getirmiştin
-of anne of bari bugün deme.
-niye ki kızım
-sabah benim doğum günü pastama sen koymadın mı onbir mumu ha...
-sen ne çabuk büyümüşsün öyle gel bakayım seni bir daha öpeyim
-çabuk öp anne çabuk parka geldik..
-tamam kızım tamam sen yeterki oyna
-anne benim bıraktığım oyuncağı almışlar
-kızım belki baban unuttuğu için gelip almıştır
-anne o hep unutkandır bilirsin
-kızım o senin oyuncaklarını hep toplardı sen uyandığında üzülme diye
-iyi de dün bıraktığım oyuncağımı istiyorum ben
-yenisini alırım
-anneeee yine bana yalan söylüyorsun sen sakladın değil mi?
-kızım nerden çıkardın şimdi
-babamın dün mezarı bu kadar kabarık değildi
-tamam kızım tamam sen büyümeden kücüklüğünü görsün istedim on bir asırlık babana
-bizi duyuyor değil mi ?
-her zaman....
-biliyorum o biz yokken oynasın diye bilerek benim bıraktığım oyuncaklarımı onun toprağına gömdüğünü biliyorum...sen ağlama annem...büyüdüm ben bu parkı içinde. sil gözlerini de salla beni salıncaklarındaki kucağında....Yarın en güzel oyuncağı birlikte gömelim emi.Babam kesin sevinecek bizim kadar....hadi gül...