Gemi sesleriyle uyanırdı her sabah bizimki.Gözünü açtığı gibi bakardı annesinin resmine,sonra boğaza.Gurbetteydi,halinden belliydi.Köyünden çıktıydı.Dışarısı yabancı bir dünya sanki.Zaman ilerleyince alışmıştı biraz.Belli bir çevre de edinmişti.En yakın arkadaş olarak Selim’i seçti kendine.Çok arkadaş canlısı gözüküyordu.Tabi bizimki de tüm dertlerini anlatıyordu.O sıralarda aşk denen şeyi de tatmıştı.Seval’di adı da.Onu da çok sevdi.Niyetleri ciddi gibiydi.Evlenmeyi düşünüyorlardı sözde.Zaman ilerledi.Selim,bizimkinden borç para istedi.Tabi verdi bizimki de.Bundan sonra bizimkine iyilik yapması yerine kötülük yaptı.Hem borcunu vermedi hem de işten atılmasında başrol oynadı Selim.Bizimki hüzünlüydü.Olabilir dedi,devam etti hayatına.Yeni iş bulurdu elbet.Sevgilisiyle nikah gününü aldırdılar.Şimdi sıra diğer işlemlerdeydi.Seval bunlarla sen uğraşma dercesine ben hallederim o işleri.Tabi bizimki de hemen verdi elindeki baya parasını Seval’a düğün hazırlıkları için.Sonra kaçmış Seval annesinin şehrine.Bizimki küsmüş hayata,dargın izledi kumruları.Bundan sonra hayatının sonuna kadar bolluk içinde yaşadı ama iki şeyden yoksun.Gülmeden ve sevmeden.