0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
892
Okunma
İnsan her zaman yanında bulunan metaların kıymetini bilmez. Her zaman kaybedince "anlarlar". Her "an" "anlam" veremeyerek "anlayamazlar." "Anı" depreştiği zaman keşkeler başlar. Hep keşkelerle dolu cümleler başlar. Başlar ama bitmez. İnsan o zaman "anlar" ki, ve "... " tümcelerde hep özne, tümleç, fiil her zaman hep sevdiği kişi olur.
Mustafa UYSAL