an geldiğinde kurşun saçıldığında yıldız söküldüğünde mum söndüğünde düştüğünde gece sabah söndüğünde balık çıktığında kanat kırıklıdığında,hayel saknaldığında pencere dar kaldığında yalnızlığıma,parmaklıl/karınpaslılığı kirlilik bir hücremiz.yattığımız eski yorganımız yakılan.yitirilmenin eşiğindeyiz tek bakıla teslimiyetli bir o kadar teslimiyetli ve sonsuz.yağmur tuzlu bir deniz gözümüzde, boğulmalık.Marıt gireren penceremiz.kör olurum o zaman her zamankinden daha çok yürüyemem...inadım köklerim ya yıkılırım ya sökülürüm toprağımdan.tantel inceliği hisli bir o kadar pislik normallik.
aynı gezegenin çamuru sakın sana bulaşmasın ayaklarına..ben çamur izindeki paçalarında giderimde....sen git paçalarını sil bensiz git...sen kirpinde kirlenirken, çamurumda çok çicekler açtıracam sen sol yanda sın baharken...yaşatmam gerekneler var sen kadar yeşerecek bencil olmayan..BEN KELEBEĞİM..ANIN DEĞERİNİ BİLEN....