BÜLENT ECEVİT KÜLTÜR MERKEZİ YIL SONU KONSER’ inden geceye sızan aydınlık



Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Müzik Bölümü Öğencilerin 24.05. 2012 yıl sonu konseri akşam saat 8. 30 da başladı. Öncelikle bu konseri düzenleyen değerli hocalara saygılarımı iletiyor ve içinde bulunan tüm öğrencilere teşekkür ediyorum.

Kültür Merkezine gitmek için Metrobüsle Kadıköy’e ordan Trenle Kartal’da indik. Caddeye çıkıp bir dolmuşa bindik. Tam da Kültür Merkezinin önünde indik. İki buçuk saat sürdü gitmek . Ne kadar önemli. İki buçuk saat yolu insan ne diye çeker. Öyle ya bir anlamı olmalı.Bir iki buçuk saatte de eve dönüşü düşünecek olursak bu konserin önemi daha iyi anlaşılmış olur sanırım.

Konser başından sonuna, sunucu öğrencisinden Gitar, bağlama, orkestra, Koro hepsini hayranlıkla izledim. Büyük bir coşku vardı salonda. Umut ve çağdaşlık yükseliyordu gençlerden hayata.Gecenin karanlığına ışık sızıyordu.İzleyicilerin gözleri parlıyordu. Pırıl pırıl gençleri dinledikçe ülke adına insanın göğsünün kabarmaması mümkün değil elbet. Öğrenci konserlerinin coşkusu yetiyor insana. Sevilmez mi? hiç.

Kızım müziğin içinde büyüdü. Topkapı Sarayının içinde bulunan Aya irini konser salonunda Rahmetli Esin Afşar’ın Yunus Emre Orotoryosu konserini izlediğimde (yıl 1991 Nisan ayı sanırım) Hazal Buldu kızıma 7 aylık hamileydim. Akustiği olağanüstü olan salon inliyordu adeta. Hiç unutamıyorum o günü. Çocuk karnımda dört dönüyor sanki, o kadar hareketli anlatamam. Erken doğuma giderim diye çok korkmuştum. Hareketleriyle müziğe yanıt veriyordu. Konser bittikten sonra eve gecenin karanlığında dönerken oldukça zorluk yaşamıştım.

Doğduktan sonra uzun bir süre odasında klasik müzik dinletmeye devam ettik.Hayata elindeki Keman estrumanıyla tutundu, dünyaya ve çevresine o gözle baktı hep. Kötülüklerden ürktü hep. Temiz bir dünyanın içerisinde, tüm dünyanın ve tüm insanlığın temiz olduğunu düşünerek yaşadı. Çevresinde insanlığa yakışmayan davranış ve her hangi bir olay yaşadığında sanki hiç yokmuş ve olmayacakmışcasına şaşarak anlatı hep. Büyüdükçe ülkesinde dönen dolaplara ve iki yüzlü hayatın içeriside nasılda mücadele ettiğimizi gördükçe hayretlere düştü. Anne ve Babasının halen insanlıktan vazgeçmeden sanatı yaşamlarından çıkarmadıklarına sevinçli ancak buruk bakışlarını gizleyemedi.

Müziğe vermiş olduğu emek ve çabalarının boşa gitmeyeceğine inanıyorum. Müziğin başlı başına bir hayat olduğunu ve ciddi bir eğitimle inanılmaz zorluklardan geçilmesine karşın; İyi bir müzik aynı zamanda insanı güzel düşlerle buluşturup, İyi bir yolculuğa da sürüklüyor doğrusu. Ufkunuzun sınırsızlığını yaşıyor ve hayata yeniden sarılıyor, dik durma aşkınız yenileniyor adeta. Filizlendiğinizi görüyorsunuz.

Kızımın taa küçüklükten, müziğe başlangıından bu güne değin geçirdiği eğitim yolculuğunda, bir anne ve sanat sever olarak çetin zorluklar yaşasam da, güzel ve anlamlı bir süreç geçirdiğimizi düşünüyorum . Önemli olanda bu değil mi ? Varacağınız yere kilitlenmekten çok, varacağınız noktaya kadar ki geçirdiğiniz zaman diliminde neler aldık ve neler verdik hayata. Sanat böyle bir şey sanırım. Hayatla yoğrularak ve dönüşerek ilerlemek. Yaralansanızda deliler gibi sevebilmek mesela. Hissediyorsanız , tutkusu olduğunuz alanın hengamelerine katlanıyorsunuz. Aşk ve sevmek gibi. Vazgeçmeden..

Müzikle buluşmak hayatla buluşmak, Müzikle yaşamak insan olduğunu hatırlamak demek bence . Yaşam düzeyinizin çıtasının insanlık adına yükselmesi demek.
İnsanın çocukarına inanması, onların düşlerine saygı göstermesi, Bir yetişkin ve bir anne olarak büyük bir merakla çocuğunu izleyip gözlemesi ne kadar önemli . Bu gururu yaşıyorum doğrusu.

Konsere katkıları olan tüm genç arkadaşlara sonsuz başarılar diliyorum. Temenim müzik aşkları hiç sönmesin. Hayatın süprizleri zaman zaman çaresizliğe düşürse bile .