Bugün yanımdaydı ve yanımda olmasına rağmen başka bir kıza baktı.
Çünkü aşk ihaneti tam anlamıyla ezberlettirmek için yeminliydi insana. Bu kadar anlayış fazla bu kadar susuş da. Kimseye bakmasındı o,kimseyle muhatap olmasın.
Ve ben kız arkadaşlarımla döndürdüğüm dedikoduları onunlada döndürebileyimdi.
....


İşin aslı terkedebilmekti bir anlık öfkeyle ve işin doğrusu gittiğin gibi geri dönebilmeti sevdiğine.Neydi kabahatin suçu aramızda?Sen ve ben kabahat değil miydik zaten.Öyle ya aşk bir gidip bir gelmemekti.Bir sevip bir ölmekti.Aşka sadık olanlar şair oldu aşka sırt çevirip gönül oyalayanlarsa insan.Ve hepimiz adam dedik çoğuna,aldı ayağıın altına ezdi ezdi bizi...

..

İçime çocuk ruhumun hepsini attığım gün büyümeyi tattım.Omuzlarımda yaşadığım yükler ve gözlerimde izleri çirkinliklerin.Beni işaret etti ve dedi ki ’’aldattım’.
Ne yani aldatana mı aldandım,yoksa aşka mı.Bir aldatış kaç aldanış olarak geri döndü bana.Hayat çarpıp sekti bedenimden kendime çektiğim duvarlardan ve sınırlarım biraz daha çelikleşti.Birileri yalan söyledi birilerinden yalan işittim fakat şairdim,cevap verdim;
Dedim ki ’’ Bakışların mücadele veriyor bana karşı arkanı dön ve git ’’ San ki ’’aldattım’’.
Kanmadım...
Çünkü çocuklar kaçırmazlar hiç bi rbakışı.Bir yüz bin suret olarak döner zihinlerine.
Sus,büyüdüm ama çocuktum içime attığım kadar herşeyi,seyirci kalabilmek öyle susabilmek aşka.


Sen ki,insansın sıradan bense şair...
Aldattığın kadar yazarım inan şaşarsın.
Sus şimdi seni evren aldatsın!