P.Vairlaine,hapisteyken kaldığı hücre kadar odasının tavanından sadece mavi gök,ve bir ağacın göğe doğru uzanan bir tek dalını görebilmektedir.Bu dala ,zaman-zaman gelip konan bir kuşun seslerini ve uzaklardan kulağına gelen çan seslerini işitmektedir.Ve kendi-ne sormaktadır-
“..NE YAPTIN !..Söyle,ne yaptın gençliğine…?!
ALLAHIM!ALLAHIM !.." diye yakınmaktadır..
Tam metnin tercümesini hatırlayamasam da,özetle” Ne yaptın ?..Yazık ettin gençliğine !."
feryatlarıyla,pişmanlık ve acılarını dile getirmektedir;böyle hatırlıyorum..
Pişmanlığın acıları,insanın içini kurt gibi kemiriyor..Benim GENÇLİK HATAMI DA ALLAH AFFETSİN..
Ben de ba’zan,hatta sıklıkla, [ ne yaptım,neden yaptım ?!..] diye sormuşumdur..
Benim hatam,sadece benim cahillik ve gençliğimden kaynaklanan bir hata değildi..
Zamanımızın,terbiye,görgü,Anaya-Ataya saygı ve sözlerinden dışarı çıkmamak,nasihatle-
rini tutmak gibi güzel ( Ba’zı hususları tartışılabilir.) duygularla,ahlâkla yetişmiş olmamın
da rolü olmuştur..GERÇİ,BİRAZ KATI GİBİ GÖRÜNÜRSE DE,O TERBİYENİN,İYİ VE DOĞRU
YANLARI MUHAHKKAK Kİ VARDI VE OLMUŞTUR.
Aileler,kızlarını evlendirecekleri zaman,oğullarına bir kız alacakları zaman,kendi kuralları
çerçevesinde düşünürler ve bir takım hususları da ” Davul da dengi dengine ..” diyerek,
gurur değilse bile bir kriter meselesi yaparlardı..Bizler böyle yaşadık.
Şimdi,gençlerimizin pekçoğu,bu duygulardan yoksun,bildiklerini yapagelmektedirler..
Tartışılabilir ki serbest iradeleriyle birbirlerini seçip evlilik yapabilsinler.AİLELERİNRINİN RIZA VE GÖRÜŞLERİNİN ÇOK ÖNEMLİ OLDUĞUNU BİLMELERİ ŞARTIYLA..
ALLAH kimseleri AKIL’DAN ETMESİN,AKLINI KULLANABİLMEK ZOR..
Evlâdımızın dengiyle, mutlu evlilik yapmaları için ana-babanın duadan başka pek yapabile-
cekleri de kalmamış galiba..O nedenle,hoşgörüyle yaklaşmak yanında, onlara iyi örnek de olmak ,ana-babanın en önemli vazifesidir diye düşünürüm.