Yalnızca ışıklar vardı sessiz gececin karanlığında uzayıp giden caddenin sonunda;
bir ben,bir gölgem birde badem ağaçları yapraklarının esen rüzgarla loş ışıkların
altında karanlıkların ardına sırra kadem basıp,sonra kaybolup giden ağaç yapraklarının gölgeleri.
Enayi ıslatan yağmuru dediğimiz yağmur sessiz sessiz yağıyor;iliklerime kadar işliyordu.kaldırımlarda yalnız başıma yürüyor,üşüyor,korkuyor,içimi yarı ürpetili bir
korku sarmıştı ki; telefonum çaldı.Arayan her kimse zamanlaması süperdi;bir nebze de
olsa en azından yalnızlığım ve tedirginliğimin birazcık olsun dinmesi demekti.Nerden bilebilirdim ki onun arayacağını.Arayan oydu ve macera başlıyor.
Viking Andre Goryan otelinde,sarışın süzme bal rengi bir viking kızıyla hızlı bir çeğrek
saat yaşamıştım bir zamanlar gece yarısı onikiden sonra.Yakın bir zamanda Viking Milli
takımında;siyah uzun kıvırcık saçlı;ela gözlü;adı Hakan olan bir futbolcu görürseniz ba
basını hiç mi hiç!Sormaya gerek yok çünkü babası belli...
Kim bilir şimdi ne yapıyor uzak illerde ta Danimarka da veyahutta Oslo da bense ay
rı uzak coğrafyalarda Luana yı düşünüyorum hala.Ansızın yine karşılaşacağız birgün Sansiro sokaklarında ....