Bu şehrin en özgür fahişesiyim ben. Namusundan ayrılmış bir kalktağım. Bu azgın sokakların sahibiyim. Ortalığa, ortalık olan bir sürtüğüm. 5 dakikalık zevklerden sorumluyum artık. Sevgiyi lügatımdan kaldırdım. Kalbimde yer bulamayan aşkı, bir bok gibi sıçtım. Arındım tüm duygularımdan. Artık ben, duygusuz bir sokak kadınıyım.
Ücreti tekabülünde herkeze açık, cinsel bir sergiyim. Penislerin gidip geldiği güzergahta, trafik polisinden farksız ellerim. ’ücreti ver, sende güzergaha gel bebeğim’ sloganım. Evet; artık hiç bebeğim olmayacak olsa da herkez benim bebeğim. Ve ben herkesin bebeğiyim.
Ben kim miyim? Ben, artık bu kadınlarım. Bu kadınları adam gören, şerefsiz eski bir sevgiliyim. Tanrı yerine aşka tapan, aşkına tapan bir aşıkken. Şimdi aşka söven bir aşığım. Artık kadınların, ’ siz erkekler hepiniz aynısınız ’ dediği erkeğim. Bizi böyle şerefsiz yapan, yine siz kadınlarsınız. Ve bir fahişe bile, sizden daha adam. En azından baştan ne olduğu belli.

(Şahısa yazılmıştır ve genellemeler şahısa seslemek amacıyla yapılmıştır. Yani genelleme değildir. Lütfen okuyan üzerine alınmasın)