Kar yağdıkça güçleniyor sevgiler. Sevdalar suların donmasında çoğalıyor.Diller kar altında kalan bitkiler kadar sessiz kaldıkça en güzel şiirleri ezbere alıyor. Karlar yağdıkça farkına varıyorsun meltemlerin. Beyazlığında üşüdükçe yaz sıcaklığına değerler biçiyorsun. Kolsuz tişörtün üşüten soğuklarda hasta edeceğini öğreniyorsun bir yandan. Yirmi dokuz harf bu yüzden çoğalıyor içinizde.
Dermanlar kar yağdıkça çıkıyor orta yere. Yağarken üşüyen düşler, bahara uzanıp gidiyor. Bir ses, bir hece derken çoğalıyor şiirler. Güneşin gülüşünü mıhlıyorsun gözlerine. Dalgaların temizlik nöbetinde kaldığına şahit olurken, sükunetinde huzura eriyorsun kar yağarken..
Ayazdan çatlarken tenin, sokak çeşmelerinin donuşunu düşünüyorsun. Düşünceler düşlere götürüyor seni. Telaşlı serçeleri görüyorsun balkon diplerinde. Buzdan yollarda kibrit kutusu hafifliğinde kayan tırları gördükçe önüne tuzlar dökmenin sevincini yaşıyorsun.
Üşüdükçe; nane, limonu keşfediyorsun. Kar yağarken fark ediyorsun ıhlamurun güzelliğini. Billur bardaktaki çay buharını gözlere dikmenin sevincini yaşıyorsun. Kekiğin kokusunu ada çayına karıştırıp içiyorsun.
Ayazdan ellerini ovuştururken “küçücük şeylerin” önemini kavrıyorsun. Buzda kaydıkça ayaklar, düşünce kaymalarına engel oluyorsun.
Kar yağdıkça güçleniyor sevgiler. Düşünceler kar gördükçe çoğalıyor.. Çok şeyin donduğunu görürken, duygular kendine geliyor.
Yine yağsın karlar. Yine düşe düşünceye soksun beni. Sevgimde sevdalarımda çoğalsın bu yüzden. Farkına vardırsın farkına varamadıklarımın. Yükümle, yüklendiklerimle uykulardan uyandırsın akşam vakitlerinde. Varsın içimde ürpertiler oluştursun karlar. Ürperdikçe geleceğimi bilirim kendime. Akıl kıtlığıma çaredir bilirim.
Ellerimi sokacak cep arayışım parkama kar yağdıkça oluyor. Kar yağmasa cebin farkında olamamak ne acı..
Kar soğuğunu yedikçe en güzel şiirleri döküyorum kağıtlara. Ya siz? Sağlıcakla.