İnsan nefes aldıkça hayatın hep bir değişik yanına aşina oluyor.Kimine gülüp geçiyor,bir süre sonrada unutuyor.

Kimileri ise ne kadar hafızamızdan kişelersek kişeleyelim her gün daha şiddetle üstümüze geliyor.

Kısa bir süre önce bende güzel anılar bırakan,ummadığım kadar kendimi mutlu hissettiğim günler yaşadım.

Ben, sinek mundar değildir ama mide bulandırır sözünü çokça önemsiyenlerden birisiyim.Huyum kurusun.Alt edemedim gitti bu takıntımı.

Konu herkese göre değişir elbette.

Bahsi geçen ziyaretimde tanıştığım pek çok kişiler oldu.İlişkiler gayet nezihti.Ta ki gözüme budak gibi batan davranışı hissedene kadar...

Eğer ki ben bir topluma yanıma birini alıp geliyorsam,

Yanımda taşıdığım kişinin davranışlarından mesulümdür.Kendimin yanında onu da taşıyıp,şöyle çaktırmadan hal ve hareketini izlerim.O ana kadar hiç bir bağlantısının olmadığı ve benim dost ve arkadaşım olan kişilere benden daha öte bir davranışta bulunuyor,hatta zamane deyişiyle kanki ayağına yatıp laubalilik ediyorsa ona mani olurum.Tuttuğum gibi kolundan uzaklaştırırım onu o mekandan.Bir daha da yanımda taşımam.

Yok,ben bir arkadaşıma refakat edip bir meclise karıştıysam ,

Dostumun ilği ve alakasından daha fazlasını göstermem.İlk gördüğüm insanlarla senli benli olmam.Yanına beni yakıştıran kişiyi rencide yada huzursuz edecek davranışlardan sakınırım.

İleride belki ben de arkadaşımın arkadaşları ile ahbap olabilirim.Ama bunu zamana ve karşımdakinin tercihine bırakırım.

İsrar yok.Üstüne üstüne gidiş yok.Her lafa atlanılmaz.Hatta rahatsızlık verecek derecede alakadar olunmaz etraftakilerle...

Her hareket yerinde ve zamanında olmalıdır.

Şimdi ben bahsettiğim şahısla bir daha hiç bir ortamda bulunmamaya özen gösteririm.Bel ki dostumla ilişkilerimide değerlendiririm.

Çünkü,yanımda taşıdığım kişinin pervasız davranışını ilk ben hissetmeliyim diye düşünüyorum.

Şimdi nerden çıktı bu demeyin...

Bundan sonra yaşayacağım güzelliklerin gölgelenmesini istemediğimden elbette.

Selam ve sevgilerimle kalın.