Karanlık bir gecede elimde sadece bir kalem var.ümitler sevgi tüketmiş beni.titrek ışığın altında kafamda binlerce düşünce var.alacaklı gibi çullanmışlar üstüme.ne kadar bassam da kafamı yastığa , ne kadar susturmaya çalışsam da bırakmıyorlar beni.eski bir sevdayı hatırlatmak amaçları.bilmiyorlar ki içimde akmayan gözyaşıdır sevdam.hem unuttuğum hem de her an aklımda olan.başıma yastığa her koyduğumda yavaş yavaş akar zehir gibi gözyaşlarım.kimse bilmez kaç gece ağladığımı , kaç gece boyunca yastığımın sırılsıklam olduğunu sadece dışardan bakarlar.kimse görmez hazan mevsimi yaşadığımı, kimse duymaz içimde kopan fırtınaları daha neler bilmezler işte..aslında düşünüyorum da kimse de kim?var mı birileri yanıbaşımızda.demiş ya ruşeni;
Kimsesiz hiç kimse yok her kimsenin var kimsesi
Kimsesiz kaldım yetiş ey kimsesizler kimsesi"
yetiş iste kimsesiz boynu bükük sevdam.sen her şeyimsin benim; benliğim,umudum hayallerim ,ruhum...kimsem olmasa da mutlu olmak istiyorum.Türk filmleri gibi bitmese de sonum, en azından aralar serpişmiş küçük mutluklarım olsun hayatta...