Bir son kare gözlerinin önünde, tanımadığı bir adamın üzerine doğrulttuğu namlu, soğuk olduğu uzaktan belli olan demirin birazdan alevlenecek olmasıydı tüm umudu. Bir yıldır ilk kez gülümsemek istiyor ve neredeyse gülüyordu.

Ölüm ona hoş gelmişti…

Çok mutlu bir ailesi, üç güzel kız çocuğu, arada görüştüğü eğlenceli kaynanası, özenerek elleri ile yaptığı evi, rüya gibi bahçesi, içinde koşturan köpekleri ile bitmişti yaşam…
Göğsüne koyduğu eli boşluğu sarmaya başlamıştı bir süredir. Heyecan duyduğu şeyler azalmış ya da ağzının tadı değişmişti.

Plastik bir topa atılamamış karşılıklı tekmeler ağır gelmeye başlamıştı.

Gidemedikleri acıtır olmuştu.

Göremedikleri ile boğuşacak dermanı yoktu artık.

Kendi yazdığı senaryoda ölmek istedi.

Bir kadın sevecekti, kadın onu sevdiğini gizleyecekti. Sevmesi yasak biri olmalıydı o belki bir rahibe ya da yemin etmiş bir dul. Düşman kabilenin reis kızı ya da…
Bir kadın sevecekti ölümünü erteleyen. Ölümün kendisi…
Bir kadın ki ona unuttuklarını hissettirecekti.

Hayatın patlattığı dinamitlerin ruhunda açtığı yarıklardan sızacaktı içine o kadın. Onun olacaktı. O olacaktı. Yaşamak için nedeni olan bu kadın ölmesini sağlayacaktı.
Başka mezhepten olmalıydı, iç savaş sırasında bıçaklanarak öldürülmeliydi. Linç edilmeliydi. Her gün ölmektense bir kez işkence çekmek çocuk oyuncağıydı.
Boğulmak kolay her an boğulur gibi yaşamaktı zor olan.

Bir kadın sevecekti yasaklı bir kadın. Karşı siyasi düşünceden, çok karşıdan bir kadın olmalıydı bu. Gerillalar intikam için asmalıydı onu.
Bir kadın belki hastalıklı bir kadın olmalıydı bu. Sevişip bulaşmalıydı ölüm ona da. Sevişerek ölmeliydiler beraberce.
Küçük yaşta olduğundan sevdiği kadın, ağabeyi tarafından vurularak öldürülmeliydi. Ne bileyim işte o kadın yaşamını anlamlandıran kadın, ölümü de güzelleştirmeliydi işte…
Birazdan bu adam celladı olacak.
Neden ağlıyor bilemiyordu.
Bu adam evet bu zangoç, bu ağabey, bu polis, bu koca, bu sevgili, bu eli silahlı adam getirecek ona ölümü.
Hümeyra’nın sesi kulağında gülümseyerek ölecek birazdan o…
19.05.2012 Nadir