zaman gün ağırırken gözlerin vurur en yalnız yanımı
sensiz dönmeyen bu dünya bak şimdi bir bir renklerini yitirir gözlerimdeki güneş butun zemherilerle dökülür bu şiir dudaklarımdan
gözlerine kirpiklerini ben görmeyeyim diyemi kapattın sevdaya..
bıraktım kendimi yaşamaktan uçurumlara ruhumu pazarladım anılarımı geri versinler diye
içimde hiç bir söz kalmadı bilmediğin sitemlerim gitme deyişlerim neye yarar.
neye yarar gelmelerine sakladığım sevinç çıglıklarım
söyle
hangi yanınla sevmiştin beni..

adın "gülsün" içinde yüzümdeki tebessümlerin katili oluveririm seni düşündükçe
yaralarım kendi ellerimden alırım sevdayı
en cocuksu yanım ağlayıverir öksüz kalırım
sen kokar tenim bedenimde yanmadık cehennem bırakmaz yüreğim ellerimden düşüverir
gidişlerine kan doldurup içerim geceleri susarım kimseler anlamaz dilimden konusurum söyleyemem adını
nasıl böyle sevmekten uzaklastıgını sorarım sen susarken bile ben anlarım

Sevemiyorum seni!
sevme sevmekten uzakken beni
yoluma cıkmayan yol ararsın bulmamak için
sen en buyuk gunahım olursun geceleri infazıma bahaneler ararken
anarım seni adını vururum Sen yoksun mühürleriyle şiirlerime susarım
suskunlugum olursun hiç susmadıgın zamanlarıma

sustum..

sagırlaştım sana, sevdaya söz vermedim senden sonram olmadı
sözlerine bıraktıgım "aşk" yalnız
şimdilerde En sensiz yanım simdi benden sessiz bana uzak
en cok sana yakın varoluşunun umudu getirmez seni
döndürmez geriye hiç birşeyim ayrılıgı yazdın kadere beni böyle istanbul kederleriyle
bütün dön cümlelerimi susturup gidiyorsun.. hadi git.....