-İnsan,kendinde olanı başkasında aramalı mıdır üstat?


-Evet,aramalıdır evlat.Esas olan da budur tabii.


-Öyle söylüyorsun da bu bencilliğe girmiyor mu? "Ben istedim böyle olsun." gibilerinden...


-(Tebessüm ederek)Yanılıyorsun evlat.

-Neden?

-Bak şimdi beni iyi dinle.

-Bizler (insanoğlu);Aslında hepimiz birer eksik parçaların bir bütünüyüz.Burada önemli olan kendimizi hayata karşı en iyi ifade eden parçaları bulup bir araya getirmek ve "kendimizde olan"ıyla başkasında bir bütün halini almaktır.Yani "sen iyi sen karşındakinin de iyi olmasını,beyefendiysen karşındakinin de beyefendi olmasını istersin." bu gibi şeyler yani.Onun yüzden insan;hep bir eksiktir ta ki
içindeki o’nu bulana dek bir bütün olabilir.Bunun için de insan başkasında kendini bulma arayışlarına zaman zaman girer.Anlayacağın bunun bencillikle uzaktan yakından alakası yok.

-Diyorsun ki sen şimdi eksik kalan parçalarımızı bir araya getirirsek eğer her şey daha güzel olur.

-Aynen.İstersen işi biraz somutlaştıralım.

-Nasıl olacak o?

-Bir puzzle düşün.Resmi oluşturmak için doğru parçaları doğru yere koyman gerekir.Eğer o resme ait bir parçasını bulamamışsan resim bütün olmaktan aciz kalır ta ki ilgili parçayı bulana dek.Onun için bir bütün olmak için "kendinde olan"ı bulmak gerekir.Tıpkı evlat;bizi asıl biz yapan kayıp parçaların bir araya getirilmesi gibi.

-Anlatabildim mi evlat?

-Vallahi ağzım açık dinledim üstat.

-(Tebessüm ederek) Yani?

-Anladım usta sağ ol.

-(Çocuğun başını okşayarak)Sen sağ ol evlat.Yolun açık olsun.Kal selametle.