En mütevazimiz bile narsistiz. Kendimizi hep en merkezde görür ve dünyanın kendi etrafımızda döndüğünü düşünürüz.
Bizim içinde bulunmadığımız bir gün sanki hiç yaşanmayacak.

Durup dururken riskli bir girişimde bulunuruz...
İnsanların ya da bizi sevdiğini söyleyenler tarafından ne kadar önemsendiğimizi anlamak için bir teste başvururuz.
Birkaç günlüğüne cep telefonumuzu kapatır ve sosyal medyada üyesi olduğumuz sayfaları bir süreliğine açmayız.

Aslında hoş bir girişim değil, ama bir kere süreci başlatmış bulunuruz.

Zamanın ağır aksak ilerlediği birkaç günden sonra bilmem kaç mesaj ve çağrının düştüğünü görme heyecanıyla telefonumuzu açarız...

İlk saniyelerde bir şey görünmez, belli ki şebeke henüz yüklenmedi.
Asır süren saniyelerden sonra şebeke verileri yüklemeye başlar...

Ne tuhaf bir türlü bizi merak eden bir dost numarası ya da mesaj düşmez.
Bir ara gönülsüz bir mesaj sesi, heyecanla açarsınız operatörünüzden geliyordur.

-Fırsat yazar, 20 tl yükle her yöne 120 dakika kazan...

Kabullenmekte zorlanır ve suçu şebekeye yüklersiniz

-sinyalin zayıf olduğu anlara denk gelmiştir mutlaka"...

Ama sosyal medyadaki sayfanızda dostlarınız ve aboneleriniz sizi merak etmekten çıldırmış ve kimbilir üstüste kaç mesaj atmıştır.

Eliniz titreye titreye parolayı, şifreyi girersiniz sayfa açılır açılmaz sol üste bakarsınız...

Tuhaf! Mesaj logosunun olduğu yerde hiç bir şey yok, istekler logosunda birkaç rakam var sadece...
Argo bir kelime savurup açar oraya bakarsınız, oyun isteği ve sözde bikaç dostunuzun can talebi vardır.

-Canınız cehenneme der ve kapatırsınız.

Sonuçta şunu anlarız; aslında kimse kimseyi önemsemez, sadece biz kendimize değerler yükleriz.
Kimsenin yolu gözlenmez, biz birilerinin bize ihtiyaç duymasını özlenmek olarak algılarız.

Kimse kralı sevmez, alkışlar sadece protokol icabıdır.

Bizler kendi içimizde önemli kendi içimizde deviz.
dışarıdan bakıldığında birer mikroskopik hücreyiz...

Ve hepimiz yalnızız, günü geldiğinde de yalnız öleceğiz.

Sakın ne kadar önemsendiğinizi test etmeye
kalkışmayın...

Yanılır, yaralanırsınız...

Sami Bağcı