4’ e çeyrek var. Şekil bilgisi dersindeyim. İçimden ayağa kalkıp ‘’This is Sparta !’’ diye bağırmak geliyor. Yarım saat önce yağmur başlamıştı şimdiyse güneş. Sayın Hocam kip diyor, paradigma diyor, top atışı yapalım diyor ? Çabucak yurda gidip Call of Duty oynamak istiyorum. Sayın Hocam demin Melih Cevdet’ten bir dize deyiverdi. Hah dedim göle gelecez yine. Zira kafamı yeni yeni toparlamaktayım. İlla birileri bi’ şeyler hatırlatmak zorunda.

4’ e 10 var. Sayın Hocam hala kip diyor, damgacık diyor, zero morfem diyor. Pencereden bakıyorum. Kampüste artist artist oğlanlar, artist artist kızlar dolanıyor. Sınıftaysa 7 beşer kafasını masaya indirgemiş. 6’ya düştü. ‘’Anlam kayması olmuş… Kardeşim işte anlam kayması değil !’’ diyor Sayın Hocam.

4’ e 5 var. Ezelden beri açım. Yaklaşık bir saat önce tükettiğim (‘’Yav nereye kayıyor zaman ! Kaymaz bi’ yere zaman !’’) iki bisküvi ve bir bardak çayla duruyorum. Onlarda beleşe geldi. Sabah kahvaltım sigara ve bir bardak nescafe’ydi. Nescafe fındıklıydı. Bu klasiktir. Neyse 3 buçuğa düştü indirgenmiş kafa sayısı. Kaldırıyorlar indiriyorlar. Yapmayın böyle şeyler ! İstikrara muazzam önem veriyor Ömer Üründül ve birtakım elzem (!) meslek erbapları.

4’ü geçiyor. ‘’Kapı kolu’’ örneği basitliğinde örnekleri benimseyemiyorum aksi durumdaysa konuyu anlayamıyorum. ‘’Gençler sıkıldınız mı ?’’ Önümde bir kız otuyor. Kafasında New York, Paris falan yazıyor. Geçen haftada Taksim, Ümraniye falan yazıyordu.

5’ 54 var. ‘’Yarın Ankara’ya geldi ?’’… Al sana ultra komplike bir örnek daha. Sayın Hocam kendini geçmişte konumlandırıyormuş. Bende kendimi geçmişte konumlandırıyorum ister istemez. Bu da benim ağzıma (..), ağzımı bozuyor genelde. ‘’Benim bu seneki şampiyonum Fenerbahçe. Bunu bir Galatasaraylı olarak söylüyorum.’’ diyor Sayın Hocam. Sanırım yorucu bir günün ardından beyin mıncıklanması geçiriyor.

5’ e 45, 6’ ya 105, 7’ye 165 ve 8’e 225 var. Derdime derman yok.

H. Barış Beledin
cellde.tumblr.com