-Her suçta hepimizin az-çok mutlaka bir payı vardır.

-Hainleri bağışlayarak, onların düşmanlıklarını artırmış olursunuz.

-Gerçekten cennete gitmek istiyor musun? Öyleyse daima adil ol.

-“Devletlerin çöküş dönemlerinde vatandaşların adalete olan güvenleri kalmamıştır” sözünü, tersten de şöyle söyleyebiliriz: Vatandaşların adalete olan güvenlerinin kalmadığı bir devlet, çöküş dönemine girmiştir.

-Güçsüzü, güçlünün zulmünden korumayan adaleti ben ne yapayım?

-Adil davrandın diye takdir bekleme.

-Haksızlığa uğrayanın kırgınlığını giderecek tek şey, hakkının verilmesidir.

-İşlediği suçtan dolayı pişmanlık duymayan insan çok azdır; pişman olduktan sonra tekrar suç işlemeyen insan da çok azdır.

-Tanrım, beni adaletin ayaklar altına alındığı bir toplumdan uzak tut!

-Haksızlığı ve adaletsizliği tercih edenlere en büyük dersi, gene hak ve adalet verecektir.

-Adaletin olmadığı yerde korku hakimdir.

-Masumun özgürlüğünü, adalet adına kısıtlayan, adaleti katletme suçu işlemiştir.

-Haksızlıkların artması, cesur insan sayısının azaldığını gösterir.

-Affeden zafer kazanır, affedilen ise acıya gömülür.

-Yapılanları onaylamadığı halde, haksızlıklar karşısında susan kişinin; haksızlığı yapandan farkı nerede?

-Affet ki gerçek acının ne olduğunu anlasın.

-Suçu işleyenin dışında da, başka suçlular aranmalıdır.

-Affetmeden önce o kişi için “değer mi, değmez mi?” diye düşünme; ama “Bana karşı düşmanlık besler mi, beslemez mi?” sorusunu mutlaka sor.

-Tek başına kalsan da hak ve adaletten ayrılma; bugün bu davranışın nedeniyle zarar görebilirsin, hatta öldürülebilirsin, ama yarın heykelini de diktirebilirsin.

-Affetmek, en büyük ruhsal kazançlardan biridir. Kendini bu kazançtan mahrum etme!

-Adalet dağıtıcı öncelikle ahlâklı olmalıdır.

-Zulmeden, gücünü kanunlardan aldığını söylüyorsa yalandır.

-İyi yargıç yetiştiremeyen milletler; iyi ve kalıcı devlet de kuramazlar.

-Zulüm gören, intikam bıçağını bilemeye başlar.

-Adalet, dürüst insana cesaret; dürüst olmayan insana da korku verir.

-Yargıçları adalet dağıtmayan bir ülkede, düzgün giden hiçbir şey olamaz.

-Yasaların suç saymadığı suçlar da vardır.

-Bir topluma kötülük tohumları mı ekmek istiyorsun? İşlenen suçların cezasız kalmasını sağla.

-Adaletin konuşmadığı yerde; kaba kuvvet, iltimas ve namussuzluk baş tacı edilir.

-Hak; verileni almak değil, senin olanı almaktır.

-Zulüm eken, korkudan başka bir şey biçeceğini ummasın.

-Hak, er veya geç zulmü alt edecektir. Zalimin korkusu bundandır.

-Adaletsiz yönetici, adalete vereceği hesabın korkusuyla yaşar.

-Ceza bir öğretme yöntemidir; ama en kötüsü.

*-Cezasız kalan suç yoktur. Her suçun cezası, işlendiği andan itibaren çekilmeye başlanır.

● ● ●

(Ömer Faruk Hüsmüllü’nün yakında basılacak olan Oruç Baba’dan Aforizmalar isimli kitabından alınmıştır...)