hayrettin taylan


İyi değilimin son değili meleklerin kanadında taşınıyor.
- Duygularım duygulandı benim yerime.
-Ha sevgilim benim yerim sanırım. Bütün aşkların seri katili benim.
Terk edilmiş herkesin atasıyım. Yüreğim kurşun üretir, sen yokken, sen ben’den b’aşka ulaçlarını tümlerken.
-Yalanlarımın sayacı bozuldu.Bütün yalanlarımı yılanlar denetliyor.
Kirpisi dökülmüş kiplerim var.İyi bir edebiyatçı olman bile beni anlaman için yetmez. Yüreğimde ağlayan sözsüz felsefenin hecelerinde yoksan, ben’i anlayamazsın gülüm.
-Sen gülmene bak, çocuklar ve hazır keyif demciler sevinsin.
Mühür vurduğun bu yürek kendine yalanlarla avunuyor.
Yokluğunla kendi çokluğum arasında doğrularımın teğeti değer yüreğine .
-Sahi sevgilim sen değer misin? Hangi aşksız işlemin değerisin ki matematiksel işlemlerde içinde bitiyorsun.
Ben’den b’aşka hangi kalakalışın çevresindesin.Kirlenmiş hayallerini hangi haz çöpçüsü toplar.
İyi değilimi çıkardım ilgeçlerden, senin ilgisizliğin yeter gayrı.
-Dön ile dün arasında kalmış her şey. Dün ne kadar güzeldi, dönmek ne kadar güzel dönüyordu etrafında.
Kalbim isyankar cümleleri emziriyor. Aç kalmış nefretlerin r’ayındayım
-Bir günlerini taşıyor şimendiferim. Kaptan gönlünü sana kaptıran Mirz’alin .
-Nefes nefese nefsimin umulmazlarındayım. Sol yanıma değinik hasretler bekledim.
Kahkahları uyanmamış perilerin ürkek ceylanlığında beni aslan yaptın.
-Elvedalar “el “yakıyor sevgilim.
Kendini alıp götürdün sandın oysa ben ile binlerce ben arasında kaldın.
Unutuyorum ayrılığın lirik gözlerinden son bakışınla güneşin kapanışını.
-Ayr ‘ılık .
Ayır’ılık .

Terk edilmişliğe alışamamış algıların gölgesinde ilme yenilmiş ruh çobanıyım.
-Erklerimi anlamaz erkekler.
Seslenişlerimi ,serzenişlerimi, sandıklarının sandığından çıkardım.
-Beni anlarsın bu seferlik.Yazılmamışlılığa yazgısını sunan peri suretinde okunan her şey seni toplar.
Çık, feryatlarımın bağrından.Uçurumlar oluşturma uykusu kaçmış gecelerimin.
Alev duvarları var aramızda.Ben sana yanarken başka gelgeçli yangınlara atma İbrahim değilim sevgilim.
-Örsümü yiyen ruhun tilmizlerine ders versem tersten giden nehrin berrağı sen yoksa ilim aşka kıl ü kal olur belalım.

-Boşluklarımı dolduran keyfin son sözünde kendime gelmenin bayramını görmedin.
-Gelip seni özlemenin şekerini yemedin .Sen şekerci kızı ya da bayram kızı mısın ki?
-Nedenlerin neden yok_

Bu öfkenin haydutu dut yemeyi sevmez mi ? Ben pekmezciyim acep ondan mı?

-Hatırına atlaslar sundum.Renk renk kendime kavuşmalar yaptım.
-Bütün sayfaların ortasına sevdamızın, bütün sevdaların ortasına göz rengini ha bir söylenmemişliği özetleyen birkaç sözüm vardı .
-Unutturmamacasına kapsam alanı dışına çıkardığın dışım olabilir ;ama için severcesine sende kaldı.
-Sende kaldı dünyamın dünyasından sonra kalan gerçek dünyam.