Bir gün olur, yere düşer tubâdaki tüm yapraklar
Sağır olur duymaz olur tüm kulaklar
Yaşamışlığımla, ölmüşlüğümle bir ben kalırım
Akmaz olur, yanağıma, yanağıma sağnaklar

Ol dedi yar! Kainatta bir sancak ol!
Ol dedi ah! bir tek bana canan ol!
Ne olursan, ne olursan ol, candan ol!
Ol dedi yar! Olamadım ah yandım..

Ben candım.. Malazgirt’te bir figandım.. Aldandım, Erzurum’da bir çeşmeye kandım.. Susuzdu, çölerim bilmedi, ne yağmuru, ne serabı.. Aşktandım, tırmandıkça aştım o dağları.. Ne güneşi, güneşti anlamıştım son demimde.. Yaylasında havalandım, bir girdaptı sevmeliği ve o şen gönlü..

Adım ceylan, seke, seke koştum ben Adem’e.. Toprak yetim, kavuşunca dedim "üstümde ki, bu çamur ne?" Adem oğlu derler ya, her millete.. Ben havvaydım, çamur bulaşmadı cennetime..

Bir bülbüldüm.. Ötüşecek kuş arardım.. Şendi gönlüm, gülüşecek neş arardım.. Diken batar, batar, batar hep kanardım.. Yârdan değil, gönlümdeki zehre kandım..

Vurun beni, ayağımdan nehre vurun.. Demir atın, şu gönlümden yüzün, gidin.. Çok karardım, beni yalnızlığıma bırakın..

Yâr dedimde, kıramadım şu şeytanı.. Haktan dedim, çözemedim ben kazayı.. Gönlüm dolar, seremedim seccademi.. Hak etmem ki, ne erimi, ne ceddimi..

Bugün bayram, ne anam bilir ne de atam.. Yüzüm seyran, içimdedir tüm hatıram.. Aldım ben en derini sus payımdan.. İçim dolar.. İçim hala patlamayacak bir volkan..

Dolandım ben, gezdim bugün hep yâr deyu.. Sordum Hak’ka senin yarin hep var deyu.. Kaybetmişken toprağımdan ben kumruyu.. Doldu mevlam, içlerime "ol yâr deyu"














..eser..