1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1145
Okunma
Çocukluğumuzda, ilk kar yağdığını görünce, hemen eve koşar, anneme;
Anne... Anne, kar yağıyor... diye sevincimizi haykırdığımızda; Annem, iç çekerek: "Eyvah... dilsiz hayvanlar ne yiyecek?!" diye vahlanırdı...
Şimdi, altmışbir yaşımdayım ve bugüne kadar, annemin sözünü hiç unutmadım.
Her kar yağışında hep o sözünü hatırladım ve gereğini yaptım...
16 yıl önce, babamın yanına getirip- yatırdık!... dede vatanı toprağımıza.
Şimdi, elleri; elimde, atasözleri; dilimde... düşünceleri; beynimde yaşıyor...
Bu kadarı yeter mi ...?
Sağlıcakla kalınız.
Selâm ve Saygılarımla.
Kadir Yeter. 13.5.2012- TRABZON.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz