Yağmur yağıyor, ben sokakta yürüyorum.
Ellerim cebimde, kirpiklerimin ucundan damlıyor su taneleri.

Yağmur yağıyor. Günahkar yüzleri temizlemek ister gibi, büyük bir azimle. Sokağı aydınlatmaya yetmeyen lambalar eşlik ediyor bana. Ara ara sönüp tekrar yanıyorlar, ben de göz kırpıyorum onlara.

Yağmur yağıyor, ben sokakta yürüyorum. Gecenin karanlığı korkutmuyor beni. Aksine üstüne üstüne gidiyorum. Umursamaz tavrım geceyi de ürkütüyor. Ben yoluma devam ediyorum.

Yağmur yağıyor, ben sokakta yürüyorum. Göz kapaklarım daha sık açılıp kapanıyor. Arada bir gelen ürperme getiriyor beni kendime. İyice ıslanmış ayaklarım durmak istemiyor. Bir an önce yetişme isteği hakim.

Yağmur yağıyor ve ben sokakta yürüyorum. Adımlarım yavaşlıyor ve duruyor. Kafamı kaldırıp bakıyorum. İçeride ki ateşin pencereye yansıması içimi ısıtıyor. Kapıya doğru yaklaşıyorum. İyice yaklaşınca elim kapıya vuruyor sert bir tavırla, bir kaç defa. Hiç tereddütsüz açılan kapının yavaş hareketlerini izliyorum. Kalbim hiç olmadığı kadar hızlı atıyor. Kapı açıldıkça kalbim hızlanıyor. içeride ki ışık sokağı aydınlattıkça gözlerimi kısıyorum. Ve içerden gelen sesle irkiliyorum ;

’İki saattir su serpiyorum yüzüne yine uyanmıyosun. Hadi çok yolumuz var gidilecek ..!’