Köşe başında duran tartıcı misali gibiydim her gelene aşkta tartıldım ben abi sende tartılmak ister misin ? diye soruyordum..Hepsinin yüzünde bir tebessüm oluyordu..Sanırım onların senin gibi bir Yar’ası olmamıştı..Ve ben tekrar geçeceğin umuduyla o köşe başına hergün nöbet tutuyordum...İçimi bir kere daha yakacağını bilsem yeniden aşkla tartmanı istiyordum..Seni bir kere görsem yıllarca yanmaya cesaret edecek kadar aşkta yürekliydim...Ay’lar , Yıl’lar geçti o köşe başında hala gelmemiştin sevdiğim..Yoksa başka aşk’ların trafiğine mi takılmıştın..Oysa ben bir ’umut’da olsa sana nefesimi teslim etmek için oradaydım..Bir masal uydurmuştum orda kendime sözde şuan seni karşıma almış sana anlatıyordum...
-Sen beni seviyor musun ?
-Hayır.Sana aşk usulu tapıyorum
-Peki ya hayalin ne ?
-Sen’li bir gökkuşağımın bütün renklerini rengarenk yapmak istiyorum !
-Nasıl yani ?
-Şu şekilde ; Ben hayatın en büyük acısını ’bitti’ demenle anladım..Ama gözlerine bakınca sevdiğim hayat o an herşeyi ile güzel oluyordu..Seninle herşeyim renk renk,mutlu,huzurlu oluyordu herşeyi güzel yapıyordu işte..
-Yani sonumuz ne olacak onu soruyorum.
-Sonumuz mu ? Anlamadın mı nefesim Seni Daha Çok Sevecem..Ve ’Son Nefesimi Dudaklarından İçeriye Bırakmak İstiyorum’ şimdi anladın mı ?
-Anladım !
-O zaman cevabını ver ’hayalim’ ?
-Tabi ki de Hayır !
.....
Ve o dakikadan sonra Çocuk Gözlerini kapattığı gibi Son Nefesini Kızın Dudaklarına Bırakarak ÖLÜR ! Şimdi ise kız köşe başında bekliyor...