Fehimli,Boğazlıyan-Kayseri arasında Yozgat’a bağlı bir köydür.
Olay da 60’lı yıllarda burada geçer.
Oldukça yaşlı bir ilköğretim müfettişi,teftiş için köye varır.Ancak öğretmenin durumunu pek beğenmeyince:
-Hocam,köyün yol üstü,üstelik de güzelmiş.Neden biraz gayret etmedin?diye sorar.Öğretmen barut pıçısı(!) gibidir:
-Müfettiş Bey,köyü fazla beğendinse,buradan bir ev al,der.
Yaşlı,babacan müfettiş de devam eder:
-Satılık ev varsa,alacağım.Var mı ? diye sorar.
Okula yakın,ihata duvarlı ve içinde su kuyusu olan şu ev satılıktır.Ama sahibi Kayseri’ye "göçtü" der,öğretmen.
Gece köyde kalınır.
Ertesi gün öğretmenle müfettiş,Kayseri’ye "ev almaya" giderler.Hemen pazarlık da yapılır.22 bin 500 liraya anlaşırlar.Paranın 17 bin 500 lirasını orada hemen verir müfettiş.Kalanını da aybaşında diyerek,el sıkışırlar.
Hafta sonu geldiğinde de Ankara’daki evine gider.Eşine olayı anlatır.
Eşi de:
"Madem para verdin,aldın.Beni de götür,evi göreyim" der.
Astım rahatsızlığı olan eşe,İç Anadolu’nun kuru havası "ilaç" gibi gelir.Ve yıllarca da Fehimli’deki ev,yazlık olarak kullanılır.
Bu da sevdiğim bir olaydır..."Hatır için çiğ tavuk bile yenirmiş" derler.Ben bunu biraz değiştirip,"ev bile alınır" demekteyim...