O mahallemizin en belalı delikanlısı idi.
İçki,kumar,hırsızlık,uygunsuz kadınlarla gezme,aklınıza ne gelirse onda vardı.
Sarhoş gezmediği günü hatırlamam.
Ceketi sağ omuzunda,elinde tesbihi,yumurta topuk ayakkabılarının tabanlarına
basarak sallana sallana gezerdi.
O nu yolda görenler,yollarını değiştirirdi.Ne dediği pek anlaşılmayan bir tonda,hiç bir
zaman ödeyemeyeceği borç para isterdi.
Yaptığı kabahatlardan karakoldakiler de bıkmıştı ondan.
Bir gün ne oldu anlayamadık.
Bitirim Kemal saç sakal traşı olmuş,gayet şık elbiseler giymiş,yalpalamadan yürüyor,
gördüklerinden borç para istemiyor,aksine hürmetle selam veriyordu.
Bu hali ,mahallede herkesin dilindeydi.
Bitirim Kemal,namaz kılmaya başlamış.Beş vakit namazını da camide kılıyordu.
Cuma günleri abdestini erken alır,hocanın vaiz kürsüsünün önünde yerini alırdı.
Yine bir cuma günüydü.
Caminin hocası kürsüye oturmuş vaaz ediyordu.
-İçki içersin camiye gelirsin.
-Kumar oynarsın camiye gelirsin.
-Zina yaparsın camiye gelirsin.
Cemaatin kimi can kulağı ile dinliyor,kimi yanındaki ile günlük işleri konuşuyor,
kimi de oturduğu yerde,gözlerini kapatıp uyukluyordu.
Gür bir sesle herkes irkildi.Bitirim Kemal Ayağa kalkmış;
-Gözünü şey yaptığımın hocası.Bu dediklerini bir ben mi yaptım ki,hep beni göstererek
bağırıyorsun?
Hoca şaşkın.
-Arkadaşım ben bu sözleri sırf sana değil,tüm cemaata söylüyorum dedi.
-Ama parmağınla hep beni gösteriyorsun.
Camide gülüşmeler yükseldi.
Eee Ne demiş atalarımız;
’Yarası olan gocunur’