Bahar mı gelmiş haberim yok. Artık günleri bile ayırt edemiyorum. Meltemler senin kokunu getirdi. Hani gömleğinin düğmelerini çözerdin rüzgara karşı. Tenine dolardı bahar. Kır çiçeklerinden bile daha güzel kokardın. Senin teninde yaşardım mevsimleri.

Ayrılık ölümden beter derlerdi de inanmazdım. İnanmazdım yüreğime düşen korun kavurup yakacağını. Suçum neydi ki sevgili? Güne bakanlar gibi eğdirdin boynumu. Beni böyle kederlere, yangınlara hapsettiğin suçum neydi ki? Bilmezdim hasretin bir örümcek ağı gibi her yanımı saracağını.

Ne adını duyan ne de gittiğin yeri bilen var sevgili. Ne sen varsın ne de senden bir haber. Tüm dünya ağız birliği etmişcesine susuyor. İçim burkuluyor sevgili. Şu iki göğsümün arasında kasırgalar var yatıştıramadığım. Nereye aktığı belli olmayan sular gibiyim. Bir o yana bir bu yana çarpıp duruyorum.

Her gün seninle gittiğimiz o parka gidiyorum: O söğüt ağacına...Saatlerce senden bahsediyoruz, anılardan… Uç uç böceklerine söylediğin tekerlemeleri söylüyoruz. Buruk bir gülümsemeyle bakıyoruz birbirimize! O bile dallarını yere eğdi sen gittiğinden beri. Aynı dalgın bakışlarımı herkesten kaçırdığım gibi.

Şu sokaklar var ya şu sokaklar yüreğime batıyor! Kuşlar, karıncalar, bulutlar bile benim kadar yalnız değil. Mehtap her gece sensizliği çarpıyor yüzüme, yıldızlarla dans ederken. Neden geceyi değil de karanlığı gözlerime takıp gittin sevgili? Neden şafaklara muhtaç ettin sevdamı..? Neden?

Bir çağlayan gibi akıp geçiyor zaman hiç durmaksızın. Ben hala seni bekliyorum geçip giden günlere inat. Başak saçlım diye okşardın ya saçlarımı şimdi adını fısıldıyor o başaklar kulağıma. Kelebekler konuyor parmaklarıma aynı senin dokunduğun gibi.

Getirdiğin beyaz güller kara bir kefen gibi duruyor odamın duvarında. Her bakışımda bir kılıç kesiyor umutlarımı. Bir yılan bütün zehriyle öldürüyor elimdeki son hatırayı.

Gözlerin duru bir su gibi yıkardı benliğimi. Rengarenk gökkuşağı mutlulukla doldururdu içimi, aydınlıkla. Güneş gibi sarardı gözlerin, ısıtırdı beni. Artık yeter yokluğun! Gözlerinden, gözlerinden mahrum bırakma beni...!



Leyla AKGÜL