Geldim..!
özlemle yine karşına
biraz ağırım kendime
oturdum sol’yanında bağdaş kurarak
içlendiğim zam’anları kâr saymazsak
bak huzurla geldim, yorgun biraz da aksak
biraz karışık dem, hüzünlü tebessümle
naçar halini unuttuğum saatler az biraz sayılı
unutturmuyorum merak etme..

nan gibi derinlerde takılı aklım
gün yüzüme gülerken, biraz da yalancı
gizliden tusunami oluyor bazen etkisi
kalbi saklıda, bu yüzden koruyorum dört elle
gözüm gibi bakıyorum, her yandan kulak kesilerek
yaktığın yere dokunmadan tavafım etrafında
imtina ederek dolaşıyorum üzülme..

dik durduğum her direnişte teslim olduğumu
hatırlamayı unutarak bakıyorum hayata
çılgınlaşan dünyaya rağmen, aldırmadan
sakinim yine sabırlı..
sanki, uzunca zaman geçti
yanılma ki, sende zaman duruyor
duramadım geldim işte..
sakın ! aklında yeşermesin bensizlik
topladım bohçama sığmayan sensizliği
desturla geldim, karşına...

lütfen adaletli ol ! inandığım yüreğin
karalar bağlamasın zincirlerde
şayet, bahçem bir gün bağ olursa...
suç değil ! arama sakın kendinde
esaret kolay anlaşılmıyor, anlatılmıyor da
ayrı ellere düşen yalnız kalan bedendir
oda birgün çürüyeceğinden zamanı geldiğinde
aynı kırılganlık, inadına sürüyor izimizi
biliyorum artık, bilmediğim dinmeyen keder..

arada ay düşüyor geceye
yıldızlardan ayrı düştüğünde azap
yaklaştığında, kızılca kavuşma mı oluyor ?
yoksa, serden geçtiğin lir sesinde ayrışmalar mı ?
bilirim ki, deniz aynı aksi, sen de öyle
sevince düşer mi gönül ne gam, şimşekler çakarken
süremiz aynı, başlayan ama nihayeti olmayan
suskun ama tutarlı bu seslenişim kat’a sana ulaşmayan
telgrafın telleri uzak, içine saklayan kuşlar
ve saklanacak olduğun müebbet ışığa
belki birgün diyerek...

hazinle ayrılıyorum karşından..
sen hep orada karşımda, durgun durdukça
gözlerine feda, bıkmadan gelecek yakın
bekle beni...
ömürde vardır elbet, hükmü sürecek
yoksa da kaderde, boynumuz kıldan incedir...

...
Ardışık sayılar gibi, geçip gidiyor birbirine benzer günler..
Birbirine teğet geçerken, ayrıydı değmeden seyirler
peşinde sürüklendiğimiz yorgunluğumuz, aynı ruhumuzda
bilsek de, ardından geleceği adını hiç söyleyemezdik
akla ziyanları geçtiğimizden, korktuk belki..
ve hala korkuyoruz belirsiz yarınlardan..

’mut’ hep ulaşılmazdı, hep aykırı dururdu ayraçlarda
yan(a)yana aynı yokuşta yürüyemediğimizden
düzlemler bize bu evrende yas’ak...

Feyza ’muhurlu’

Bir Eflatun..
28 Nisan 2012 15:30 İzmir