Kalemi elime aldım, kağıt önümde eridi. Sana olan sevgimi, seni ne kadar çok görmek istediğimi ne kalem anlatabilir, ne kağık sığdırabilir sütunlarına.
Sevginle, şefkatinle, merhametinle, örnek kulluğunla, herşeyinle ama herşeyinle sana öyle çok ihtiyacımız var ki. Önümüzde cehennem çukurları, nefsimiz bataklık. Her gün her dakika daha çok içine çekiyor yasak ama güzel olan şeyler.Sensizliği her geçen gün daha çok hissediyoruz nefsimizin yaktığı gönüllerimizde. Bildiğimiz tüm doğrular yanlış oldu nefsimizin egemen olduğu uslarımızda. Sen gittin gideli bereket yağmıyor, şefkat tüm kapıları yüzümüze kapattı. İnsanlık çoktan amacını aştı. Merhamet, körelmiş kalplerde yeşermeye çalışıyor. Çektiğin onca eziyetin hakkını ödeyemiyoruz sana.
Yüreklerimiz pas tuttu Efendim sen gittin gideli. Sığınacağımız kudreti unuttuk. Biliyorum halimizi görüp üzülüyorsun, dua ediyorsun ümmetin için. Hep bizii düşündün, hepte bizi düşüneceksin. Terazinin bir kefesinde biz, diğer kefesinde günahlarımız var bu sefer. Ve günahlarımız bizden ağır geliyor.
Seni özledik Ya Rasulallah. Yalnızca sana ihtiyacımız var. Hadi yine gel.Nur’un bir ışık gibi vaydınlatsın kararmış kalplerimizi. Ümmetin zor durumda. Şeytanın vesveselerine, nefsinin emmarelerine tutsak. Kalem bile senin ismini yazarken titredi. Ama kalemi tutan utanıyor Ya Rasulallah. Günahı öyle çok ki... Geceler boyu ağlasa, dua etse yine de arınmamattan korkar bu yürek. Benim pas tutmuş yüreğimi bir tek senin şefaatin arındırır.
Sana ihtiyacım var. Ümmetinin sana ihtiyacı var Gül Yüzlüm....