Biliyorum yine kalbim yönetiyor beni. Hala onun esiriymişim gibi, aslında oda senin esirin değil mi?
Umutlarım vardı benim, çocuğun elinde rengarenk balonlar gibi, hafiftiler belki ama neden onların rüzgarı oldun ve herbirini biryere savurdun? Biliyorum hep yanıtsız kalacak içimdeki savaşlarım kimle neyin arasında olduğumu kaybolan hafızamda tartmaya çalışacağım. Her sessizliğimde kelimelere boğulacağım.Yaşanılası anılarla doldurup düşüncelerimi, terkedilişim her aklıma geldiğinde, bana doğrultulan bir silah ne kurtulmamı sağlayacak nede ölmemi imkansız kılacak...

Sahiden gittin mi? İçinde gerçekten bittim mi? Biliyorum yine anlamsız kılıyorum lugatımdaki kelimeleri çünkü seni koyuyorum içine. Hakkın yok aslında gitmişlikten çok kalmışlığı yaşatmana. Ah yine titriyor ellerim...Bak yine aynı acı kıvranıyor kimliğimde.
Yalanın rüzgarı olup içimden öyle estin ya şimdi ne başalayabiliriz geç kalmışlığa
ne de erken sayarız bu bitmişiliği.....