Ey AŞK konağına gitmek isteyen; ilk adımda CAN’ını vermen gerek. O konağa kendinde olan giremez... Gölgesinde serinlemek ise başka...!

Aşk kadehinden bir damla kime deydiyse kendini aşık sandı. O kadehte YOK olmadıkça, sende sen kaldıkça AŞK ortaya çıkar mı hiç?

AŞK bir görünürse; ne SEN kalırsın ortada ne de BEN....!

"Seviyorum" sözü o kadar ucuzladı ki her dilden duyulabilir oldu. Oysa bu sözün bedeli çok büyük; CAN vermedikçe alınamaz.

Dost diye aradığımız kendimize köle. Sevgili diye aradığımız yine kendimize köle. biz kölenin adını sevgili koymuşuz da haberimiz yok...!

Aşkta maksat aranır mı? "Seviyorum" sözüyle bir beklenti yanyana durabilir mi? Kendinde benliğinden bir parça kalmış olan, istek ve talepler içinde olan gerçekte SEVMİŞ olabilir mi?

Ben’liği ortaya koyan cüzi akıl daima fayda ve menfaat gözetir. Akıl fayda peşinde koşar, kavgalara girişir. Aşk hiç fayda arar mı? Bilenler "akıl menfaat peşinde kıyıda oyalanırken AŞK aldı başını gitti" diye niçin söyledi?

Ateşe ancak AŞK dalar. Sidreyi ancak AŞK geçer. YOK oluşa ancak AŞK erer. Akıl ise hep varlık peşinde...!

Herkes MECNUN’u Mecnun olarak görmedeydi ama O baştan başa LEYLA ile doluydu. O Leyla olmuştu ama akıl ile bakanlar ona hala Mecnun diye seslenmedeydi...

Bir şey sevgilinin KENDİ olmuşsa onun ismine ne derseniz deyin ne fark eder ki...!

İsim peşinde ömürler feda edildi de isimlere ulaşanlar görülmedi. İsimden de, cisimden de geçip sevgilinin KENDİ olanlar ise başka. Onlar o yokluk denizinin CAN’ları olarak hep ortada dolaştılar da görünürken görünemediler,bilinirken bilinemediler....!

Almuti