Bir Kalbin Eşiğinde -4-


Bazen hayatta sevdiğiniz her şey elinizden alındığında intikam almak istersiniz. Affetmek aklınıza bile gelmez. Duygularını yitirmiş herkesin yapacağı ilk hamle plan yapmaktır. İçinde duygulara yer vermeyen her insan mutlaka hata yapar. Mutsuzluğu kalıcı yaralar açar ve çevresine de bulaştırmaya devam eder. Halbuki mutluluk bulaşıcıdır ve affetmek insanı iyileştirir.

İnsan hayatında her şeyini de kaybedebilir, aklını kaybetmediği sürece sorun yok. Yeniden ayağa kalkmak için gülümsemek gerek...

Bazen tek bir söz, bazen bir bakış, bir davranış, uzunca bir sessizlik en sevdiğinden senin vazgeçmeni sağlayabiliyor... Vazgeçtim demekle kalmayıp içinde soğuk bir rüzgârın ateşini aldığını, ölüp bittiğin, özlediğin, O’nsuz olamayacağını sandığın, uykusuz geçirdiğin zamanın birden BOŞ olduğunu anlayabiliyorsun.

Sonra zamanın elini tutamayacağın, gözüne bakamayacağın, öpüp koklayamayacağın, uğruna her şeyini feda edemeyeceğin bir sonsuzluk olduğunu farkediyorsun. Çünkü aşığım dediğin kişinin bir başkasının yüzünde mutluluk bulduğunu, mutlu olduğunu kendi gözlerinle gördüğünde orada ölmek istiyorsun.

Şimdi yeniden yüzünün gülmesi için bir sebep, güzel bir gün, seni korkularından arındıracak bir söz, yüreğinin tedirginliğini önleyecek sıcacık bir el, omzunda ağlayabileceğin, gözlerinin içine bakıp gülebileceğin, ihtiyacım var dediğinde sebep sormadan bahaneler üretmeden yanında olacak birini istersin. Bulduğunda onu seversin... Özlersin, binlerce defa "seviyorum" diyebilirsin. Pişman olmazsın...

Gel kalbimi okşa, şimdi tam sırası!




banukalyoncu


Fotoğraf: Bade Kalyoncu