Titriyordu dudakları Al yanaklarından göz yaşları süzülüyordu Gözleri masumiyetin bekçisi gibiydi Korkular saklıyordu küçücük yüreğinde Yavaşça başını kaldırdı, perdeyi aralayıp dışarıya baktı, bomboş yola “Benim gördüğümü sen de görüyor musun?” dedi Boş sokaktan başka bir şey görmüyordum, ama baktım, “Görüyorum,” dedim “Ne görüyorsun?” dedi “Ağaçlar, kaldırım taşları, çöp kutusu ve kediler,” dedim üzgün bir sesle Dedi ki, “İşte o sokakla benim aramda tek bir fark var,” dedi “Nedir?” diye merakla sordum Gözlerini kara gözleri bana dikerek, “Orada çöpleri karıştıran bir kedi var, bense kendi çöplerimi kendim karıştırıyorum işte bu kadar yalnızım; buna tanık olan bir tek kalbim vardı onu da akbabalar yedi,” dedimya dedi ben kör bir karanlığım ışığı asla göremeyecek olan her gün yeni bir karanlığa gebe kalan, kör bir karanlık