O şehir ki beni yoksullugun, ihanetin pencesindeyken bile sarmadı. Karanlıklarıyla övünürken ,O ki sevdalarıma yelken olmuş,yüregime umut yaşamama direnç olmuş bir şehir. Artık kendin dertlerinde bogulmuştur.
Kimi bogulur girdabında kimi dert tasayla,cebelleşir hamurunda.Oysa kimin umurunda çırpınışlar ihanetler kimin aklında Beyefendi sokakların namussuzlukları. Günü kurtaran yaşıyor bu şehirde.!!!
nice VAR’lar yokolur.yaşama inat direnen devrimler, kahpelige inat peşkeş çekmiş geceler bu şehirde.Ve ben hala ayaktaysam bu şehirde inadımdandır. Bir gün öcünü alacagım sevdamdandır.beni küçümsemendendir yaşamam. eyy deli şehir.bak iyi bak Ayaktaysam hala yaşamın kıyısında olanlara acıyarak bakıp ders almamdandır.ya sen neye dayanıp yaşamaya çalışıyorsun yetmedimi garibi,kadersizi,yetimi denizinde bogdurmak. Yetmedimi karanlıklarında canhıraş acıları duymak. Ama sen sen arsız şehvetvari karanlık odalarında nice gelin-damatları aldın. Nice kanınsuzlara kucak açtın. Oysa sana ayak uydurmak hücrelere acılan kapı olmalıydı. Yok aksine sana çalışan namuslu varlıklıkvari olarak bilinir hep. Ama sende bende biliriz ki hakikatlerini saklamaya karanlık yetmeyecek asla