İstanbul;
taşında toprağında define arayıp bulamayınca küfür eden insanların başkenti! Kimine göre mazot kokusu,kimine göre sigara dumanı soluyorsun,hatta kimine göre çok oluyorsun!
Ömrü deprem senaryolarıyla geçmiş,her an sallanmayı bekler yaşlanmış dizlerin. Sana küfredenler yatar uyur her gece,sen uyuyamazsın bilirim. Sen değil misin her gece ışıl ışıl parlayan? Sen değil misin uyuyamayıp pencerelere koşan herkesi gece uykusunda karşılayan?
Peki niye bu öfke? Niye ağzı bozuklar ordusu kuşatmış çevreni? Hiç mi bilmezler kıymetini? Sen değil misin mehtaba ve boğaza doğru içip içip,kafayı bulduktan sonra kurban oldukları? Sen değimlisin sürekli savaştıkları? O büyük,o mağrur,o baş tacı şehir!
Sensin İstanbul…
Sen Orhan veli’nin sessizce dinlediğisin! Kim ne derse desin;sen her zaman güzelsin! seni kirletenlerde sana küfredenler değil mi zaten?