Ben, çocuk
Hepimiz, hala çocuk
Ben, biraz daha
Pabucum dama



-düş gecesi-

Bu gece güneş diğer yıldızlardan daha parlak. Arkadaşım Tete ile bıkmadan onu izleyeceğiz. Sabah olduğunda Tete’yi kendi gezegenine uğurlayacağım. Herkesin, gezegeninde kendisini bekleyen üç yapraklı, bencil çiçekleri vardır. Tete, Ruhi’nin küçük gezegenine ektiğim yalnız bir çiçek. Ruhi dersleriyle meşgul olduğundan Tete ile ilgilenemiyor. Ruhi çok büyüdü. Tete’nin pabucu dama.


-düşüş gecesi-

Bütün gece Tete’nin gelmesini bekledim. Çiçeğim Perinur’u yalnız bırakmamak için Tete’yi aramaya gitmedim önce. Ama sonra, Ruhi’den de haber gelmeyince, yıldızdan balonlarımla-evet biraz zenginim- Tete’yi aramaya çıktım. Gezegeninde bulamayınca komşu gezegenin sahibi Elenas’a sordum, Ruhi’nin Tete’yi alıp başka galaksiye gittiğini söyledi-hayır ağlamıyorum-. Gezegenime yaklaşırken pis bir koku aldım, arkama dönüyor, galaksi kokarcalarının beni takip edip etmediklerini kontrol ediyordum. Pis kokan gezegenimmiş, sonradan anladım. Perinur ölmüştü-ağlayamıyorum-. Pabucum dama.


-uyku-

Galaksimiz öyle bir yer ki, uyuduğumuzda istediklerimiz geri geliyor aynamızda. Bir tek Ruhi göremiyordu-çok büyümüştü-. Şimdi, küçük gezegenimde uyuyacağım. Uyandığımda Tete, Ruhi, Perinur –bütün ailemiz- güneşin diğer yıldızlardan parlak olduğu gecede, yeni çiçeğimiz Ferudun’u ekeceğiz. Güneşin pabucu dama.


__________________
"artık pabucun dama atılacak" dendiğinde pabuçlarını dama atılmaktan korumak için yanında taşıyan küçük kıza, bütün ailemize ve küçük prens’e teşekkürler...