1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1158
Okunma
Yorgun, huzursuz, korkak ve izah edemeyeceğim kadar karışık şu anda herşey.
Çocukken dizlerimdeki yaraları ne kadar saklayabilirdim ki annemden, bu mektuplarıda ondan yazıyorumdur belki itiraf edip, kurtulmak için kendimden.
Bilemiyorum yarın ne getirir, kaç zamandır gündüzlerimi ziyan ettim zaten; elimde daha ne kadar gece vardır, sayamadım...
Savaşmak neyi değiştirirki artık, vazgeçebilirim belki herşeyden, kimbilir. Hiç bir geceyi sabaha bağlamayadığım gibi, aralarında bir bağlantı da yok hiçbir kelimemim diğer bir heceyle, herhangi birşey anlatamıyor olmamı da mazur gör artık...
Sigaramı yakıp derin derin nefesler almalıyım şimdi... Bir kahve belki bir fincan çay, karanlık çöktü, birazdan bütün duvarlar başlar fısıldamaya gözlerinin rengini, teninin beyazını vs vs vs...
Şiirin sahibi
Cevap Yaz