2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1449
Okunma

Bir Kalbin Eşiğinde-2
Rujumun rengi değişmez, ojemin kırmızısı hep aynı tondadır. Yanaklarımda al al allık. Bende kansızlık var kendinden kızaran yanaklarım hiç olmadı benim. Kendinden gülen elâ gözlerim vardır, kendiliğinden gülen dudaklarım olur genelde…
Rengi hiç değişmedi saçlarımın, siyah. Upuzun, dalga dalga, her kıvrımına ayrı dert, ayrı hasret, ayrı ayrı sevgilerimi serdim. Nasıl parlıyorlar bir bilsen… Bilsen nasıl kırılıyorlar her gün. Her gün kendini öldüren ve inat eden saçlarım var benim. Çekesim geliyor her birini de kıyamıyorum. Çeksen kaçı gelir ardından bir düşünsene…
Ardında bıraktığın her günü ölü sayan bir insan olduğunda sen büyüyünce, büyüdüğüne ağladığın her güne üzüldüğünde, üzüldüğünde elini uzatan bir sevdiğinin eksikliğini hissettiğinde ağlayasın gelir. Oysaki sen çok güçlü bir kadınsın diye bağıran iç sesine gülesin gelir. Gözünden damla düşmez, kalbin ağrımaz, dudakların titremez, elin oynamaz, üşümezsin hiç! İç sesin dış sesine küfreder de belli edemezsin…
Rujunu yenilersin, gülümsemeni tazelersin, kalbin dünyanın istediği gibi atar, adımların hızlanır, yolunu değiştirirsin ve devam edersin. İç sesin dış sesine güler. Her adımda uykunu kaybedersin de geri dönemezsin.
Anne! Üzülme sakın, hiç üzülme... Kalbimin atışını dünyanın ritmine uyduramadım, ağlamam ondan...
banukalyoncu
Fotoğraf: Bade Kalyoncu