BULUTLAR YAĞMUR ve BEN

Sen hiç seyrettin mi gökyüzünü yağmurlu bir gecede ? Bardaktan boşanırcasına yeryüzüne inen bu suların geliş nedenini düşündün mü ? Bulutlara acıdın mı ? Neye; niçin üzüldüler de bu kadar hüzünlendiler diye geçirdin mi içinden ? Aslında cama vuran her yağmur damlasının yüreğine akan gözyaşların olduğunu bildiğin halde; gözyüzündeki o bulutları teselli ettin mi ? Onlara "ağlama, sus, bu da geçer" diyebildin mi ? Yoksa; teselliye ihtiyacı olan biri karşısındakini nasıl teselli edebilir ki diyerek hiçbir şey söylemedin mi onlara ? Bulutlarla ağladığın oldu mu ? Sele karışan yağmur damlalarına senin de gözyaşların eşlik etti mi ? Derdini anlattın mı onlara ? Yoksa sadece onları seyretmekle mi yetindin ? Her ibiri içini döküp te oradan ayrıldığında, yalnızlığın acısını tattın mı ? Şekeri elinden alınmış bir çocuk gibi boynunu bükerek baktın mı arkalarından ? Sizinle bir daha görüşmicem diye haykırdın mı ? Seni terkettikleri, acılarınla tek başına bıraktıkları için kızdın mı onlara ?
Ama bütün bunların yanısıra hiç düşündün mü ? Dünyada senin gibi sığınacak bir kapı, derdini anlatacak bir dost arayan kaç insan var ? Bulutlara kızma bitanem. Seni bırakıp gittiler diye, onlara sakın kırılma.
Çünkü onutma ki ; onların o sıcak kucağına, dostluğuna daha nicelerinin ihtiyacı var. Sen bekle bitanem. Bulutlar gelene kadar sabırla bekle. Hayatın acımasızlığına karşı diren. Diren ki; bulutlar geri geldiğinde seni dimdik bulsunlar...

ZÜBEYDE ASLAN (1999)