Neden bu kadar acımasız insanlar ve niye bu kadar duyarsız vicdanlar ....
  Yıllar önceydi o kadar farklı insanlar gördüm ki bildim dedim, tanıdım ben artık onları ....     Zaman bir o kadarını daha kattı hayatıma ve ben yine bildim dedim.     Yanıldım. 
Dostum, duvarlar öresim var hayatıma.Kimse örselemesin diye beni..  Ve aşıp talan edemesin diye iyi niyet ektiğim bahçelerimi...  
Hırsları var onların hiç gitmeyecek gibiler bu dünyadan....
  Paketini açıp kullanmaya kıyamadıkları merhametleri var bir yerlerde, benim var olduğuna inadığım... 
Gülmeyi unutmuş çehreleri ...Asık suratlılığı marifet saymışlar hep....
Dalkavukluk tek hünerleri onların.
Sempatiklik adı altında müdahele ediyorlar başka hayatlara...
Kendilerine yetmeyen akıllarını başkalarına tepside sunuyorlar törenler eşliğinde ...
Alayına sövüyorum içimden , sonra gülüp geçiyorum...Zamanla ben de değişiyorum sanırım. 
Dostum, tanımlarını yitirmiş bunca aklı evvele , cilt cilt açıklayasım var hayatı...
Beni bilirsin ukalalıktan değil sözlerim, sadece tahammül sınırlarım zorlanıyor bazen.Nihayetinde Eyüp’te değilim, tükenebiliyor sabrım.
Yine de bunları yazdırabilene hamdolsun.
...ve iyiki varsın.