Sen yağdın sağnak sağnak ömrüme… Tutuştu senin değdiğin her bir zerre… Yaktı yıktı geçti senli haller benliğimle birlikte yüreğimi de. Adı yok bu sevdanın belki bu yaşadığımız evrende. Bu nedenle sahipsiz kaldı belki senin yüreğinde.

Sen yağdın sağnak sağnak geceme… Uykuya hasret kalan gözlerim sen varsın diye her gece nöbette. Seni bekler seni ister, seni özler, sendir gördüğü her yerde. Varsın gece karanlık olsun, varsın ufukta güneş doğmayı unutsun ne çıkar sen varsın ya bahtımın üstünde. Senle aydınlanan ruha güneşin aydınlığı ise nafile…

Sen yağdın sağnak sağnak yüreğime… Hani sıkışır ya ansızın yüreğin, çekip çıkartmak istersin ya yerinden, nefeslerin kesilir ya ansızın, acıdan kıvrım kıvrım olur ya bedenin işte yürek o hallerde. Bilmez kimseler halini, dile de gelmez en derin serzenişleri… Susarsın, susarsın da yine de geçmez sensizliğin halleri…

Sen yağdın sağnak sağnak düşlerime… Döküldü bir bir kırılan düşlerim yüreğime. Şimdi her biri ayrı ayrı batmakta yaralı sineme. İçinde sen varken güzeldi düşlerim, senliyken düşe benziyordu ayaza çalan hayallerim. Sen gittin düşlerim de gitti… Her zamankinden kırık dökük , öksüz ve yetimim şimdi.

Sen yağdın sağnak sağnak bugünüme... Meğer yokmuşum ben senden önce. Yaşamıyormuşum bu evrende. Kimliksizmişim, adım sanım yokmuş, kaydım düşülmemiş aşk defterine. Geldin ve kaydım düşüldü kara kaplı kitabın aşkla başlayan hanesine. Benden de soruldu aşk… “Beş harf üç nokta” deyiverdim sadece… Beş harf üç nokta… Gerisi ise boşlukta sallanan bir hikaye…

Sen yağdın sağnak sağnak üstüme… Gözüm, gönlüm, dünüm, bugünüm, ömrüm, düşüm hep sen sen diyor bende. Sen… Sadece sen… Vazgeçemediğim sen… Vazgeçemeyeceğim sen… Senle ben tanımlanabiliyor, senle ben tamamlanabiliyor bu evrende. Artık benimsin, bensin ve bendesin… Ve Allah şahidimdir ki sen yoksan ben de yokum bilesin…
17/01/08-Perşembe/16:39