Yalnızlığımı hıçkırıyorum Mirzal.Sensiz günlerin acısını kusuyorum...Lanet ediyorum sendeki önceki heriflere,demedim onlara da zaten hiç bir şey...Katı meyveyi sıkmaya benziyordu senden öncekiler....Varmıydı hatırlamıyorum bile...Senle şafaklara günaydın demişim,senle denizlere serenat yapmışım,senle tatmışım ormanın yeşilliğini...Asude bakmayı senden öğrendim.aşk dolu gülümsemeyi senle öğrendim...Arzulu bakışları ilk defa sende gördüm,senden duydum imgeli mırıltıları...her şey senle idi...


Belki bilirsin Mirzalım...İnsanların hayatları defter,her doğum günleri,kalpleri kadar temiz,yepyeni,tazecik bir sayfa gelir...Bu sayfaları mutlu ve güzel şeylerle doldurmalıdırlar...Ben seni 16 yılımın 16 sayfasına da doldurdum...Doğduğum da gözlerinde,büyüdüğümde ellerimle hissettim sayfalardaki mutluluğu ...16.sayfaya geldim,ama yazı yoktu.Sadece bir suret vardı...Senin suretin...Almışım defteri,öpmüşüm şehvetsizçe resmini...Gözlerimden gül suları akmış sayfaya,gül kokmuş resmin...

"Herkes diyor bunları.yalan söylüyorsun!"Sus Mirzal,bana yalancılık yüklemi koyma.Polemik yapmaya kalkma Mirzal.Daha dinlemedin benden nağmeleri,bilmiyorsun sen daha...Sana orta dereceyi tutuştumuşlar acıyı eline...ben yıldızlı pekiyilerle gelmiş geçmiş acılar...Senmi bileceksin benden daha iyi gönüllere gam vurmayı,verdiğimin 2 misli geri almasını.Aşık olmayı kadın gibi,kadın şair gibi...titremeyi sevgilinin üstüne....


ŞAİR-İ SİNEM-İ GÜZEL
SİNEM ÖZAŞGIN