Bu sana son mektubum sevgili...

Üşüyorum her zaman ki gibi , tahmin ediyorsundur belki.Hatırlıyor musun yaşadıklarımızı? Güzel

değil miydi ? Böyle mi bitmeliydi her şey ? Böyle mi savuracaktı ayrılık bizi ?


Sen tek sevgiydin benim için.Yaralı kalbim sadece seninle sarılıyordu.Ben hiçbir şey

yapmadım . Böyle olmamalıydı ...



Ne kadar oldu sensiz uyandığım sabah?

Ne kadar oldu içime seni çekmeden , kahkahalarla boğmadan , gülücüklerini hedef almadan ,

hayatıma , kalbime , dünyama , seni koymadan geçirdiğim zaman.


Özlüyorum ben seni.Ben sana o kadar güvendim ki , bütün anahtarlarımı sana emanet

etmiştim.


Esirdi kalbim gözlerinde.Acaba çok mu sevmiştim ben seni, taşmış mıydı bardaktan o kusursuz

aşkım , pırangalar az mı gelirdi bu aşk için, tutuklansa mıydı hiç bitmeden umutlarım?


Dün ölümsüzdü benim aşkım , hiç bitmeyecek sanmıştım ...Ölümde ne ruhumun karşısında.

Kaybettim ben gece seni .Karanlık götürdü sessizce yüzünü.


Koştum! Yetişemedim.Neden tutmadın elimi , neden son kez bakmadın sahip olduğun gözlerime?


Ben seni çocuksu duygularımla sevmiştim her şeyim .Oyuncak ayımdın sen benim hiç yanımdan

ayıramadığım.Her gün okşadığım kucağıma alıp gülerek oynadığım .Sen benim kocamdın evciliK

oyunumda evime yemek getiren sevgilimdin.Çocuğumuz olcaktı aşkım bizim .

Ama olmadı!BİTTİ!

Birgün döneceksen kalbime ardından giden umutlarımı da getirir misin? Çok yük olmaz merak etme

çünkü onlar giderek ölüyor sen uzaklaştıkca benden ...

Şimdi hoşçakal sevgili seveceğim ben yine sessizce .HOşçakal sevgili gidiyorum ben senin

gelemeyeceğin bir yere ordan seni izleyeceğim belki .Ölerim ben yine sessizce merak etme.Şimdi

hoşçakal sevgili hoşçakal kalbim hep sende gizli.Gidiyorum ben, umutlarımın sessizce sensizce

tükendiği gözyaşımın hiç bitmediği yere ...

Şimdi hoşçakal sevgili...


Şimsi sessizlik sensizlikle sessizce sensiz boğuşuyor , hiç pes etmeyecekte.


HOŞÇAKAL SEVGİLİ