Sığıntılı bir limanın son silahşörü gibiyim bu aralar..hangi sende ne aradığımı da bilmiyorum oysa..muhtemelen bildik bir deveran bu..ya da klasik jargonla dejavu.

Sen yüreğimin hangi katmanında ne arıyorsun ve nasıl çıkıp ta bana karşı eski ledünniliğinle yeniden arzolunacaksın bilemiyorum. Öyle çıkıpta hiçbir şey olmamış gibi konuşulamayacağını da biliyorum.

Ama şunu da biliyorum. Bir öğlen molasında kaybetmiştim seni ve Allah şahit ki; dönmeni hala can-ı gönülden istiyor değilim. Gel dememinde öyle elle tutulur bir yanı yok çok fazla..Esaslı bir unutulmuşluğa, dönüşsüz bir yola girebilsek keşke…

Tükenmenin bitmeyen rezilliğini daha fazla kaldıramıyorum zira. Eski pürüzsüzlüğümüzde değiliz ikimizde, eski dokunulmazlığımızda yok.

Gelmeyecek misin yani..açıkçası bunu içten içe düşündüğümde ferahlıyorum bir parça.gitmeni ister gibiyim belki de..yok senden bıktığımdan değil ama..

Belki de bir müddet sonra sen kalmayacağından bende..

O halde git ya da kal..umrumda değil.

Benden bu kadar…