Acizdir insan.
Bunu en iyi yaşı hayli ilerlemiş, elinde baston, gözünde gözlük ve bedeninden eksilenleri tamamlayacak bir takım aksesuara sahip insanlar daha iyi anlar.
Ben ise hamlıktan olgunluğa adım atmak üzere olduğum yaştayım. Siz deyin yirmi beş, ben diyeyim otuz. Yani demem o ki, acziyetin aklıma pek az düştüğü yaşlar. yaşımdan olsa gerek, ben de acizliği kendimden öğrenmedim.
Evet, acizliği, o yaşlı amcalardan, teyzelerden gördüm. Onlarda gördüğüm acizlik, yaşlılığın vermiş olduğu bedensel eksiklikti. Belki de yıllardır yaşadıklarından güçleri azalmıştı. Bunu yaşlanmadan anlayamayacağım galiba.
O yaşlı büyüklerimden gördüğüm acizlik, bedenlerinin eksikliklerine, zayıflıklarına inat hayata tutunmalarıdır ki bu beni çok hüzünlendirir. Daha sonra anladım ki, onların bedensel acizliği arttıkca zihinsel ve ruhsal olgunluğu, benim aklımın acizliğinin ne denli fazla, ne kadar aciz olduğunu.
Bizim deli çağımız olan gençliğimiz, aklımızın aciz olduğu bir zaman dilimidir belki de ömrümüzün.
Acizdir insan,
Her AN...
ied